Een vernedering voor het concept kaas

Zo, na drie en een halve maand durf ik mezelf een volwaardig Queen’s student te noemen.Ondertussen kan ik je vertellen waar de yoghurt staat in de supermarkt en waar je het beste naartoe kan gaan voor een drankje of juist voor een goede studeersessie. Dat is niet altijd aan komen waaien, en zeker in het begin heb ik een aantal missers begaan, zoals de keer dat ik in mijn onwetendheid kaas probeerde te kopen. 

Ik stond voor het zuivelschap en besloot natuurlijk het goedkoopste product te pakken als gierige Nederlandse student. Dat het pakje twintig individueel verpakte plakjes kaas had, nam ik maar voor lief. We hadden thuis immers geen kaasschaaf, en bovendien, wie gaat er 12 dollar uitgeven aan zoiets onzinnigs als broodbeleg? Toen ik later thuis mijn boodschappen uitpakte, riep m’n huisgenootje verschrikt: “OMG Floor, you bought the plastic cheese?”. “Yes”, viel een andere stem haar bij. Of ik wist dat deze kaas maar een paar moleculen verschilde van daadwerkelijk plastic rotzooi. Gelukkig kwam ik er snel genoeg achter dat dat ‘feitje’ niet waar is, maar nadat ik de kaas had geproefd, was ik het er mee eens dat dit product een vernedering van het concept kaas is.

Toentertijd zag ik het als een van de dingen waarin Canada faalde, maar ondertussen heb ik het roer radicaal omgegooid en af en toe schandalig dure geitenkaas en brie gekocht. Op veel vergelijkbare manieren leerde ik zo de balans vinden. Je accepteert bijvoorbeeld dat er geen geweldig openbaar vervoer is, dat de belasting pas bij de rekening wordt toegevoegd en dat politieke correctheid overal geldt. 

Het dessertrestaurant ga ik missen
Daar staat wel tegenover dat je je kan verheugen op alles wat je nu mist, en je juist de dingen waardeert die er wel zijn. Zo zijn er op campus overal plekken waar je je flesje kan hervullen (zelfs met bruisend water!), om het plastic verbruik terug te dringen. Daarnaast zijn er ontzettend veel cafeetjes en restaurants in Kingston om te verkennen, zelfs zogenaamde dessertrestaurants. Ik ben gek op toetjes, dus dat is ‘helemaal mijn ding’. En dan heb ik het nog niet eens over de prachtige natuur gehad!

Ja, ondertussen weet ik mijn weg wel te vinden… maar het is ondertussen ook weer tijd geworden voor mij om op huis aan te gaan. Alhoewel ik veel van Kingston zal missen, kijk ik er ook naar uit om over drie weekjes weer met familie en vrienden te zijn die hopelijk wat pepernoten voor me hebben bewaard.