Game over (communiceren)!

Dat de universiteit via serious gaming studenten wil leren hoe je slechtnieuwsgesprekken moet voeren, prikkelt Elianne Dummer.  Zelfs mannen komen in die game verder dan boos, blij of verdrietig.

Gamen was nooit zo mijn ding; ik heb het vroeger niet eens gered tot Sims. Tot ik laatst iets las over een zogenaamde 'serious game' die binnen de Universiteit Utrecht is ontwikkeld. Communicate heet het spel waarin studenten slechtnieuwsgesprekken, baliegesprekken en andere sociale rompslomp uit het leven als praktiserend arts/apotheker/psycholoog kunnen oefenen. De scenario's kunnen docenten zelf creëren.

Ik kwam bij de trailer terecht. Er klonk een spannend aquariummuziekje en op mijn beeldscherm verscheen een nogal breedgeschouderde vrouw die me met grote ogen aankeek. Die geschrokken blik werd al snel verklaard, want ze vertelde dat het allemaal 'heel vervelend' was. Ze zei iets over brandende pijn en met al mijn medische kennis voelde ik natuurlijk al wel aan dat het mis was. Zij blijkbaar niet, want iets later vond ze met dezelfde geschrokken blik dat er 'geen fijn nieuws' was verteld. Ze ging meteen haar medicijnen ophalen. Dat leek me een goed plan.

Toen ze weg was, vlogen in rap tempo gamefuncties langs. Zeventien verschillende emotionele staten… Dat was interessant. Dat vrouwen emotionele duizendpoten zijn wist ik al wel, maar dat nu ook mannen en computerpoppetjes verder kwamen dan boos, blij of verdrietig kwam toch wel als een verrassing. Twaalf verschillende karakters… Er kwam een man in een tuinbroek langs, een grijzend figuur met een voor zijn leeftijd enórme borstkas en tot slot een gehoofddoekte vrouw die ergens absoluut niet blij mee was. Haar boze blik priemde door mijn scherm en ik vroeg me af of pestnijdig een van de voorradige emotionele toestanden was.

Ik dacht aan een voorval enkele jaren geleden. Het eerste jaar studeren had een zekere weerslag op mijn stembanden gehad, waardoor ik bij de logopediste terechtkwam. Aanvankelijk ging alles goed, maar direct na het level 'vriendelijk groeten' ging het mis. Ik kreeg te horen dat ik ook maar eens wat aan mijn geslis moest gaan doen. Ssssorry? Ik voelde me een patiënt met bijholteontsteking tegen wie de dokter zegt: nou mevrouw, prima die ontsteking maar overweegt u toevallig geen neuscorrectie? Om maar met de breedgeschouderde dame te spreken: 'geen fijn nieuws'.

Hoe dan ook, ik heb inderdaad een klein slisje. Lag ik niet wakker van; onterecht vond de logopediste blijkbaar. Welke van de zeventien emoties bij mij werden geactiveerd weet ik niet meer, maar opluchting en trots waren het in ieder geval niet. Ik sliste nog iets over dat ik eigenlijk ergens anders voor kwam, maar voor mij was het wel klaar. Game over. Een avondje ouderwets gezellig Communicate spelen was niet verkeerd geweest voor deze bitse tante.

Zó vaak wordt voorbijgegaan aan het belang van communicatie. Gelukkig lijkt er steeds meer besef te komen dat je niet alleen inhoudelijk goed moet zijn in je vak, maar ook in de interactie eromheen. Deze game lijkt me een bijzonder goede aanvulling op het hiermee laten kennismaken en oefenen. Goede communicatie is namelijk essentieel in de zorg én andere sectoren. Dus ik zeg gamen maar, ssssucces!