Geen goede voornemens

Een nieuw jaar vraagt om goede voornemens. Dat lijkt iedereen van je te verwachten. Eerstejaars Dorien Bakker doet daar niet aan mee. De meeste mensen houden het toch niet langer dan twee weken vol.
Hoe zit het met jouw goede voornemens? Op 1 januari begint een groot deel van Nederland het jaar met grootse plannen. Maar veel mensen geven het na twee weken op. Gelukkig is er altijd nog een klein groepje mensen dat het wel weet vol te houden.
Ik doe er eigenlijk niet aan. Precies om de reden dat bijna niemand het volhoudt ben ik een beetje anti goede voornemens. Op 1 januari dan. Ik kan heel erg ingaan op mijn emoties, echt het onderbuikgevoel zeg maar.
Zo ben ik best wel een zoetekauw. En als ik dan weer eens op Facebook een artikel lees over hoe slecht suiker voor je is, ben ik de hele dag van slag. Of een paar dagen. Of een week.
Op een gegeven moment zie ik de spreekwoordelijke zon achter de wolken vandaan komen en besluit ik om minder suiker te gaan eten. Als dat de eerste dag (en soms de eerste week) lukt, zie ik in dat de kwestie waar ik me (een hele week) zo druk om heb gemaakt eigenlijk niet zo erg was.
Zo gaat het al zolang ik mij kan herinneren. Ondertussen ben ik zo ver dat ik de volgende keer direct nadenk over het veranderen van mijn gedrag. Eigenlijk heb ik dus het hele jaar door goede voornemens.
Maar nee, ik kan me er ook niet altijd aan houden. Ik betrapte mezelf afgelopen week tijdens het boodschappen doen weer op het pak chocolate chip cookies wat stiekem onderin mijn mandje lag, en terwijl ik deze column typ steek ik er lekker nog een in m’n mond.
Goede voornemens zijn in mijn ogen een cliché. Op 1 januari 2010 ging het tijdens de nieuwjaarsborrel met de familie over goede voornemens, net als in 2011, 2012, 2013. Vorig jaar, nieuwjaarsborrel 2014, zei mijn oom: ‘Ik ga dit jaar minder wijn drinken’. Nog geen half uur later vroeg hij aan mijn tante of zij naar huis wilde rijden, zodat hij nog een wijntje kon nemen. Hoe dan?
Er is ook een nadeel om geen goede voornemens te hebben op 1 januari. Het is dan net alsof jouw leven zó perfect is dat je ze niet nodig hebt. Of dat je radeloos bent en niet weet waar je moet beginnen. Dat gevoel heb ik in ieder geval altijd.
Toch ga ik liever door het leven met af en toe een keer een goed voornemen dan dat ik de eerste januari met grootse plannen kom waarvan iedereen kan voorspellen hoe het af gaat lopen.
 

Blog
on 22/01/2015

Een nieuw jaar vraagt om goede voornemens. Dat lijkt iedereen van je te verwachten. Eerstejaars Dorien Bakker doet daar niet aan mee. De meeste mensen houden het toch niet langer dan twee weken vol.

Hoe zit het met jouw goede voornemens? Op 1 januari begint een groot deel van Nederland het jaar met grootse plannen. Maar veel mensen geven het na twee weken op. Gelukkig is er altijd nog een klein groepje mensen dat het wel weet vol te houden.

Ik doe er eigenlijk niet aan. Precies om de reden dat bijna niemand het volhoudt ben ik een beetje anti goede voornemens. Op 1 januari dan. Ik kan heel erg ingaan op mijn emoties, echt het onderbuikgevoel zeg maar.

Zo ben ik best wel een zoetekauw. En als ik dan weer eens op Facebook een artikel lees over hoe slecht suiker voor je is, ben ik de hele dag van slag. Of een paar dagen. Of een week.

Op een gegeven moment zie ik de spreekwoordelijke zon achter de wolken vandaan komen en besluit ik om minder suiker te gaan eten. Als dat de eerste dag (en soms de eerste week) lukt, zie ik in dat de kwestie waar ik me (een hele week) zo druk om heb gemaakt eigenlijk niet zo erg was.

Zo gaat het al zolang ik mij kan herinneren. Ondertussen ben ik zo ver dat ik de volgende keer direct nadenk over het veranderen van mijn gedrag. Eigenlijk heb ik dus het hele jaar door goede voornemens.

Maar nee, ik kan me er ook niet altijd aan houden. Ik betrapte mezelf afgelopen week tijdens het boodschappen doen weer op het pak chocolate chip cookies wat stiekem onderin mijn mandje lag, en terwijl ik deze column typ steek ik er lekker nog een in m’n mond.

Goede voornemens zijn in mijn ogen een cliché. Op 1 januari 2010 ging het tijdens de nieuwjaarsborrel met de familie over goede voornemens, net als in 2011, 2012, 2013. Vorig jaar, nieuwjaarsborrel 2014, zei mijn oom: ‘Ik ga dit jaar minder wijn drinken’. Nog geen half uur later vroeg hij aan mijn tante of zij naar huis wilde rijden, zodat hij nog een wijntje kon nemen. Hoe dan?

Er is ook een nadeel om geen goede voornemens te hebben op 1 januari. Het is dan net alsof jouw leven zó perfect is dat je ze niet nodig hebt. Of dat je radeloos bent en niet weet waar je moet beginnen. Dat gevoel heb ik in ieder geval altijd.

Toch ga ik liever door het leven met af en toe een keer een goed voornemen dan dat ik de eerste januari met grootse plannen kom waarvan iedereen kan voorspellen hoe het af gaat lopen.

 

Tags: nieuwjaar

Advertentie