Goed is goed genoeg

Tijdens de lunchpauze lopen een vriend en ik de Spar in om twee vers afgebakken baguelino’s te halen. Op sommige dagen kunnen wij eindeloos voor de schappen staan om het ultieme broodbeleg te kiezen, maar vandaag hak ik supersnel de knoop door en kies ik binnen een paar seconden voor de pikante hummus. YES!

Dit kan worden toegevoegd aan mijn lijstje met overwinningen van de week. Ik train mezelf er namelijk in om snellere keuzes te maken voor de minder belangrijke beslissingen en te gaan voor een optie die goed genoeg is. Met andere woorden, om vaker de zogenaamde satisficer-strategie te gebruiken voor het maken van keuzes.

Besluiteloosheid
De strategie die ik geneigd ben te gebruiken is namelijk de maximizer-strategie. Hiermee weeg ik alle opties af en verzin ik voor- en tegenargumenten om uiteindelijk tot de allerbeste keuze te komen. Ontzettend handig voor het maken van grote beslissingen, maar dagelijks staan er talloze keuzemomenten voor je klaar en verlies je de nodige energie als je al die opties gaat afwegen.

Ik dacht altijd dat meer keuze altijd beter is, maar het kan juist leiden tot besluiteloosheid, meer stress en een ontevreden gevoel. Bovendien ben ik me bij zoveel keuzes ook altijd bewust van de opties die ik niet kies. Zouden die dan misschien toch beter zijn? En als je keuze tegenvalt, kun je ook spijt hebben en denken dat je toch écht het andere had moeten kiezen.

Alles doen
Ik ben iemand die heel veel dingen leuk vindt en daarom heb ik ook een tijd de ‘ik-kies-gewoon-alles-althans-bijna-alles’-strategie volgehouden, een zelfbedachte variant van de maximizer-strategie. Ik wilde alles goed doen in mijn studie (maar twijfelde wel aan mijn capaciteiten), feestjes meepakken, meedoen aan commissies, een bestuursjaar bij mijn sportvereniging doen, sporten, verschillende vriendengroepen én een relatie onderhouden. Te moe voor een feestje? Met een paar drankjes erin kon ik eenvoudig en met veel plezier de hele nacht volhouden.

Het was mijn fysiotherapeut die mij vroeg wanneer ik tevreden ben op een dag. Ik weet nog goed dat ik antwoordde met: “als ik het gevoel heb dat ik veel gedaan heb”. Omdat er altijd meer mogelijk lijkt te zijn, leek het, achteraf gezien, ook alsof er meer nodig was om dat gevoel te blijven bereiken. Zo kon ik na een effectieve dag alsnog een ontevreden gevoel overhouden en op een bijkomdag voelde ik mij schuldig als ik niet aan studie werkte.

Tevreden zijn
Dat mijn maatstaf niet zo efficiënt was, werd bevestigd toen ik door langdurige ziekte minder op een dag kon doen, en dus dat gevoel niet kon bereiken. Ik leerde het leven opnieuw waarderen en tevreden zijn met alles wat ik wél heb.

Is dit een uitdaging? Absoluut. In onze samenleving is er altijd meer mogelijk en lijkt het altijd beter te kunnen. Maar wanneer ik dat merk, probeer ik weer even terug te schakelen naar mezelf. En kies ik bovenal voor ‘goed is goed genoeg’.