Groots en paars

Sinds een ruime twee weken mag ik Kingston, Canada, mijn derde thuis noemen. Alhoewel het voor Amerikaanse begrippen een klein stadje is, valt het mij juist op hoe groot de alledaagse dingen zijn. Van de producten in de supermarkt tot de supermarkt zelf, alles is maatje XXL. Gigantische potten pindakaas, rekken vol met cinnamon rolls ter grootte van je hand of ijsbakken met een inhoud van vier liter: je kunt het zo gek niet bedenken.

Daar houdt het echter niet bij op. Op vergelijkbare wijze is de introductieperiode een grootse aangelegenheid die net een stapje verder gaat dan in Utrecht het geval is. Queen’s University is gesticht in 1841 en heeft zodoende een rijk repertoire aan tradities opgebouwd. Vier dagen lang nemen de introductieactiviteiten de campus over en tovert deze om in een kleurrijke bende.

Ik hoor bij de zogenaamde NEWTS, wat staat voor Newly Exchange Transfer Students. Om het makkelijker te maken elkaar te herkennen, draagt iedereen die bij deze groep hoort een oranje shirt. De andere faculteiten onderscheiden zich eveneens door hun kleiding. Degenen die de meeste indruk maken zijn zonder twijfel de engineering students. Waar je in Utrecht vaak als onderdeel van de ontgroening je in absurde outfits moet hijsen, doen honderden technische studenten dat (semi-)vrijwillig.

Enigszins verloren navigeerde ik de eerste dag met een map over de campus naar het verzamelpunt en kom zo de eerste paarse wezens tegen. En dan bedoel ik niet dat de studenten zich in een paars shirtje of een paars broekje hebben gehuld: deze eerstejaars zijn van top tot teen paars. Het is alsof ze een winkel zijn binnengelopen, een pot verf hebben uitgekozen en de inhoud ervan over zichzelf hebben uitgegoten.

Het verhaal achter deze traditie gaat terug naar het schip de Titanic. In paars geklede ingenieurs zouden op het schip zijn gebleven om haar zo lang mogelijk drijvende te houden. Om deze dappere mensen te eren draagt de techneuten van vandaag nu die kleur.

Onbeschaamd staar ik ze aan als ze in groepjes voorbij komen, maar mijn mond valt pas echt open als ik de groepsleiders zie. Elk van hen heeft een hanenkam waar je U tegen zegt! Minimaal een bus aan haarlak, een kartonnen doos en dezelfde hoeveelheden haarverf zijn te pas gekomen aan de creatie van deze kapsels.

Hoe ze daarmee slapen is voor mij een raadsel, maar ik weet dat ik uitkijk naar de volgende dag dat ik ze zal zien.