Het easy access rokje
Na bijna twee maanden kan ik wel stellen dat ik behoorlijk geïntegreerd ben in de Britse cultuur.
Ik eet porridge (in tegenstelling tot een wat traumatische ervaring van vroeger nu wél met melk in plaats van water); ik grijp elke gelegenheid aan om met vrienden de bus te pakken naar plaats A of B drie uur rijden hier vandaan, om daar dan 90 minuten lang in een pub naar een rugbygame te kijken waarvan ik de spelregels niet eens ken; ik ga mee in het ritme ‘elke avond is pubavond’; ik eet meer dan dat ik beweeg en ik neem studeren met een korreltje zout, tenzij het echt moet.
Er is alleen één ding waar ik met mijn Nederlandse nuchterheid niet bij kan: de studententrend van dit moment. Waar ik in Nederland heb geleerd ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ is hier het motto ‘het kan allemaal nog nét ietsjes gekker’. Twee graden onder nul, maar de zon schijnt? Haal je zomerkleren maar tevoorschijn, mensen! Want dat is wat ze hier doen. Met rode armpjes en voetjes (ze dragen ook meteen teenslippers) van de kou, verschijnen ze in college, terwijl ik hoofdschuddend als een oud wijf ‘tsss’ fluister.
Bibberend van de kou staan de vrouwelijke studenten ’s avonds in de rij voor een hippe tent om de nacht van hun leven te beleven. Met enorme naaldhakken (oké, dat is op zich niks nieuws), korte rokjes (en naar verluidt dragen ze soms niets onder deze rokjes, you know: easy access) en topjes die meer van de ietwat mollige meisjes onthullen dan je eigenlijk zou willen zien.
En als we het dan toch over mollig hebben: let’s talk about the legging. De legging is zoals de Uggs zijn in Nederland: vreselijk oncharmant, maar zeer comfortabel. De legging is het hééélemaal hier. En ik heb het ook alleen over de legging. Waar wij, de preutse Nederlander, een rokje of een jurkje over de legging heen dragen, gaat de legging hier solo. Het gevolg: zicht op viervoudige love handles bij een te krap exemplaar en op de plekken waar de stof ernstig uitrekt en bijna doorschijnend wordt, worden honden-, beren-, harten- en sterrenonderbroeken zichtbaar.
En hoe geïntegreerd ben ik op dit vlak? Het antwoord laat zich raden: ik doe niet mee aan deze trend. Ten eerste heb ik de legging de deur uit gedaan, zodra ik besefte dat ik way too much into the legging was. Daarbij voel ik me niet geroepen om mijn inmiddels dikker geworden kont in een onflatteuze omhulsel aan de buitenwereld te showen. Ten tweede ben ik een houten Klaas op hakken. En ten derde krijg ik het al koud als ik naar de schaars geklede meisjes kijk, laat staan dat ik er zelf zo zou willen uitzien (no judgement). Zoals een Deutsche Freundin laatst zei “comparing to them, I feel like a prudish mother”. Beter kan ik het niet zeggen.
Lees ook de andere bijdragen van de blogs van UU'ers in het buitenland:
Rechtenstudent Anne Rietveld in Wales
Farmaciestudent Emilie van Brummelen in Berlijn
Historicus en promovendus Thijs Kuipers in Florence
Masterstudent Religiewetenschappen Paula Dubbink in Lund