Het leven in Utrecht voelt als vakantie

‘Je zal wel veranderd zijn als je terugkomt uit Istanbul’, zeiden ze. ‘Het leven in Nederland zal niet meer hetzelfde voor je zijn', zeiden ze. Het beeld bestaat dat een half jaar wonen en studeren in het buitenland een behoorlijke invloed op je heeft.

Tijdens mijn verblijf in Istanbul vond ik het weleens moeilijk voorstellen hoe het zou zijn om in Nederland te leven, maar zodra ik voet op Nederlandse bodem zette, was het alsof ik nooit was weggeweest. Na een uurtje was ik alweer gewend dat iedereen om me heen ‘gewoon’ Nederlands sprak.

Nou ja, misschien is mijn mening over Nederland toch een klein beetje veranderd. Ik vind de rust in dit land waar we over het algemeen alles prima op orde hebben, maar waar het ook behoorlijk saai kan zijn, heerlijk. Een verblijf van 5 maanden in een hectische stad als Istanbul kost de nodige energie, en ik ben dus maar wat blij om weer terug in dit saaie, laat ik zeggen rustige, land te zijn.

Utrecht is na mijn buitenlandverblijf in mijn ogen veranderd in een groot plattelandsdorpje. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik het centrum van Utrecht ooit als een drukke en chaotische plaats beschouwde. Normaal gesproken voel ik me na terugkomst uit het buitenland in Nederland een beetje down, omdat de vakantie dan over was en de studie weer stond te wachten. Nu voelde het juist alsof de vakantie begon bij mijn terugkomst.

Bovendien zit er ook nog een groot verschil in het aantal contacturen op de universiteit. Moest ik in Istanbul vaak lange dagen maken die me deden denken aan de middelbare school, hier in Utrecht heb ik hoogstens 6 uur college per week. Met zo weinig contacturen kom ik maar moeilijk uit mijn vakantiemood.

Je begrijpt vast wel dat dit ook zo zijn nadelen heeft, er moet immers gestudeerd worden. Het oppakken van de studieboeken gaat bijzonder moeizaam wanneer je het gevoel hebt zeeën aan vrije tijd te hebben. Halverwege het blok begint het vakantiegevoel nu toch geleidelijk plaats te maken voor dat knagende gevoel dat ik toch iets harder moet gaan werken.

En hoewel ik blij ben met de relatieve rust moet ik wanneer ik hier ‘s avonds over straat loop toch even terugdenken aan mijn Turkse huisgenoot die na een bezoekje aan Nederland opmerkte: ‘Ik snap niet hoe jullie leven in Nederland. Na 8 uur is er niemand meer op straat’. Na mijn terugkomst zou ik tegen hem willen zeggen dat Nederland een lekker rustig land is. Hoewel een klein beetje saai.