Het paradoxale deurbeleid van de UU
Ik verbaas me over weinig dingen zo vaak als over de frequentie van de deurproblematiek van de UB in de Binnenstad. Eens in de zoveel tijd is het weer raak: de deuren die gewoonlijk de toestroom van de UBB naar de binnentuin reguleren, worden onderworpen aan een reparatie/onderhoudsbeurt. Toegegeven, het zijn er wel vier(!) en op het oog lijken ze onderdeel uit te maken van een hogere klasse deuren: glas, afgewerkt met aluminium, en met een soepele draaibeweging, naar binnen en naar buiten. Ik kan ook niet anders dan bewondering voelen voor de aangewezen monteur die deze deur dan in ere mag herstellen. Gelet de tijd die men er gewoonlijk voor neemt, wordt het vast met indrukwekkende precisie gedaan.
Ook op abstractere fronten voert de UU een interessant deurbeleid. De poorten staan wagenwijd open, specifiek voor internationale studenten. Mijn geesteswetenschappelijke faculteit mocht dit jaar al twee Engelstalige bachelors verwelkomen: History en PPE. Deze internationalisering leidt tot een ongemakkelijke paradox.
Enerzijds is dit een verrijking van onze universiteit. Het idee dat wetenschap binnen de nationale grenzen moet worden bedreven, is hopeloos achterhaald. Bovendien is het niet in overeenstemming met de dagelijkse praktijk van de wetenschap. Het strategisch plan 2016-2020 steekt dit dan ook niet onder stoelen of banken: ‘Studenten hebben een internationale oriëntatie in hun opleiding nodig om een rol te kunnen vervullen op de globaliserende arbeidsmarkt.’ Behalve voor studenten zelf, zal dit ook bevorderend zijn voor onze science hub: “De Universiteit Utrecht brengt partners bij elkaar in kennisecosystemen waarin kennisgebruikers en kennisleveranciers nieuwe ideeën creëren door hun expertise en perspectieven te delen.”
Ondanks de nobele ambities, moet hier toch op de keerzijde worden gewezen. Deze studenten komen zelf namelijk niet terecht in een universiteit die klaar is voor het nieuwe kennisecosysteem. In de stad kunnen zij geen huis vinde En tussen de Nederlandse studenten kunnen zij geen plek vinden Daarnaast zou je vraagtekens kunnen plaatsen bij de zuiverheid van de intenties, daar internationale studenten een hoop geld opleveren, zeker als zij van buiten de EU komen. Zij moeten dan namelijk het instellingstarief betalen en voor het jaar 2019-2020 bedraagt dat ca. 10.000 euro
Het lijkt er dus op dat de poorten naar de UU niet met eenzelfde zorgvuldigheid worden onderhouden als de deuren in de UBB. Je zou misschien zelfs de conclusie kunnen trekken dat het ene deurbeleid het andere deurbeleid financiert.
Zelf op de hoogte blijven van het deurbeleid (van de UBB)? Volg @ubbdeurkapot op Twitter.