Het ritme van de universiteit

Als je goed luistert kun je overal op de universiteit een ritme horen. Columnist Maarten over de Vest heeft er oor voor. 

Luister goed. Kan je het horen? Zeg even niets en kijk niet om je heen. Wat hoor je dan? Sommige mensen zeggen dat ik gek ben maar ik hoor overal ritmes. Hoor jij ze ook? Jij daar, die net wakker wordt voor het raam. Hoor je de bussen af en aan rijden, elke minuut weer. Hoor je het gebrom van de motor, het gepiep van de deur? Ja, je hoort het. Hakken die ritmisch tikken op de straatstenen, feuten die gelijktijdig lachen met hun doorgerookte stemmen. Steeds luider wordt het als je er maar naar luistert. Luister eens in de bieb naar je medestudenten. Het tikken van de pen van je buurvrouw is de snaredrum: een perfecte vierkwartsmaat an sich. En daar verderop, die jongen die om de minuut langdurig zijn neus snuit, hij verzorgt de trompet. Hij wordt bijgestaan door zijn vriend die tegenover je zit en zwaar ademhalend zorgt voor het geluid van de bas. Doe zelf ook mee. Stamp met je voeten en wees de basedrum. Ram op je laptop alsof het een piano is. Geef een solo weg voor de tafel. Kuch ritmisch mee maar doe iets! Maak muziek! Het leven is al saai genoeg dus geef je over aan een blues, jazz, slager, pop of technoritme. Stamp met je voeten als je door je kamer banjert, schop op de pedalen als je naar het lab fietst, klink met je glas vanavond nog in de kroeg, zing mee met de bladblazers, neurie desnoods met de eenden  mee maar doe iets! Maak muziek. Maak het ritme. En dan, wanneer je vanavond thuiskomt en je hebt gelachen met je vrienden en je huisgenoten. Je zingend het eten hebt bereid en later de kopjes vrolijk ritmisch in het sop hebt laten vallen. Dan is het tijd voor het laatste couplet. Zachtjes de trap op naar boven. Steeds zachter. Nog één keer kraken met de deur. Nog één keer spetteren met het douchewater. En dan… Als het licht gedoofd is… Nog een zucht… Stilte…  

Advertentie