Hoe de lente wordt ingeluid in Oxford

Normal 0 21 false false false EN-GB X-NONE X-NONE /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:Calibri; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-ansi-language:EN-GB; mso-fareast-language:EN-US;} Terwijl Nederland aan het bijkomen was van Koningsdag en de laatste vergistoeristen weer huiswaarts vertrokken, bereidde Oxford zich voor op een andere feestdag: May Day. Op May Day, de eerste dag van mei, wordt het begin van de lente gevierd. Hier horen bloemen bij, verscheidene acts waaronder Morris dancers (YouTube), en in het geval van Oxford een koor dat om zes uur ’s ochtends de menigte toezingt vanaf de Magdalen Tower, de toren van één van de grootste colleges in Oxford.

Aangezien dit mijn eerste en (hoogstwaarschijnlijk) enige jaar in Oxford is, vroeg ik meer ervaren Oxford-gangers om advies. Het is een bijzondere ervaring die je niet wilt missen, zei één van hen. Enthousiast overtuigde ik twee van mijn vriendinnen, van wie eentje de pech/het geluk had dat weekend op bezoek te zijn, om dit spektakel bij te wonen. Het koor zou goed zijn, en na het koor zouden alle klokken in Oxford de May Day inluiden. Een memorabele ervaring.

Toen op May Morning om vijf uur ‘s ochtends de wekker ging, moet ik zeggen dat ik een beetje aan mijn plan begon te twijfelen. Maar we zetten door en stonden rond zes uur ’s ochtends voor de Magdalen Bridge, de brug tussen het centrum van Oxford en de wijk waarin ik woon. In de verte was de Magdalen Tower te zien, waar mijn andere vriendin (die ook in Oxford studeert) ergens op ons aan het wachten was. We gaven onze poging om de brug over te steken snel op: het zag er zwart van de mensen. Iedereen stond dicht op elkaar gepakt te wachten op het koor, sommige waren nog dronken van een gala waar ze de nacht ervoor heen waren geweest, anderen hadden een picknickmand vol champagne en andere hapjes bij zich.

Uiteindelijk begon het koor te zingen. Het was inderdaad wel een magisch moment: klassieke muziek terwijl de zon opkomt. Het duurde ongeveer 15 minuten, waarna de klokken begonnen te luiden en wij onze tocht aanvingen naar de andere kant van de brug om met de daar wachtende vriendin te gaan ontbijten.

De oversteek kostte ons minimaal een half uur dat gevuld werd met geduw, getrek en andere moeilijkheden die gepaard gaan met een enorme mensenmassa die over een brug heen moeten. Maar we kwamen er, en vonden een leuk plekje om te ontbijten en de gebeurtenissen van de ochtend te evalueren.

Waren die 15 minuten koor en alles erom heen het vroege opstaan waard? Nee, zeker niet. Maar je moet het een keer gedaan hebben om tot die conclusie te komen.