Hoe overleef ik corona-influencers
Een wereld zonder corona-lied, zonder de hashtag #UUgotthis en zonder wereldverbeterende Instagrammers. Ik lijk een utopisch beeld te schetsen, maar de pijnlijke werkelijkheid is dat dit slechts een throwback naar een maand geleden is. De moraalridders en ik zijn het in ieder geval over een ding eens: we leven in een crisis van wereldformaat. Helaas heeft deze crisis ook zijn digitale weerslag.
Je zou het misschien niet verwachten maar ook ik zit de hele dag thuis. Dat leidt tot een exponentiële groei in mijn social media gebruik. In het begin wist ik dat nog in toom te houden. De eerste paar dagen van de quarantaine heb ik de ramen gezeemd, de vitrage gewassen en opnieuw opgehangen, en alle plastic bakjes afgewassen en gesorteerd. Nu de grote schoonmaak achter de rug is, is er officieel niks meer te doen. Het gevolg is dat ik nu ongeveer elke 3 seconden op Instagram kijk. Dat er elke keer wat nieuws te zien is, getuigt van het feit dat ik niet de enige ben.
Deze toegenomen activiteit doet mij weinig goed. Het weekend voor de lockdown (dat ongetwijfeld de geschiedenisboeken in zal gaan als het weekend der burgerlijke ongehoorzaamheid) was het allerergst. Ik werd getroffen door een tsunami aan stories die mij vertelden dat ik binnen moest blijven. Op alle mogelijke manieren werd ik hieraan herinnerd: pixelige screenshots van de webcam van het strand van Zandvoort, foto’s van doodskisten, katten achter ramen, of curves van het virusverloop in Italië. Ik denk persoonlijk dat dat de schuld is van alle BN’ers die nu echt niks meer te melden hebben. Uit pure wanhoop zijn ze maar het verlengstuk geworden van het ministerie van Volksgezondheid. Deze barre omstandigheden dwongen me ertoe een week lang zonder Instagram-app te leven. Desperate times ask for desperate measures.
De terror stopte hier alleen niet. Vervolgens kwamen er de challenges. Post een story van jezelf als kind, post elke dag je favoriete liedjes, film jezelf terwijl je thuis-sport, ga zo maar door. Als werkelijk desastreuze kers op de taart was daar iets waar precies niemand op de hele wereld om had gevraagd: het corona-lied. Je zou verwachten muzikaal Nederland wel lering had getrokken uit de casus Koningslied - maar nee hoor. Nog een verbroederende ballad met een hoogstaande literaire tekst. Inclusief de wederopstanding van Brainpower: “Een tendens die ik zie door deze lens is dat ik vrede wens voor ieder medemens.” Vr. Gr. Sint en Piet.
Natuurlijk is het ergens ook wel heel erg onterecht dat ik hier zo over aan het zeiken ben. Deze self proclaimed influencers hebben hoogstwaarschijnlijk de allerbeste intenties. Bovendien doen ze meer aan de verbetering van de wereld dan ik in de afgelopen 445 woorden heb geprobeerd. Maar dat neemt niet weg: ook goedbedoelde intenties kunnen schijtvervelend zijn.