Hoe overleef ik fietsen in Utrecht?

Ik ben opgegroeid in Eindhoven, gekenmerkt door ruime en overzichtelijke infrastructuur. Op mijn middelbare school was er een jongen die met een helm fietste en overal heel overdreven zijn hand uitstak. Ik vond hem een sukkel. Maar nu ik in Utrecht woon, moet ik terugkomen op de mening van mijn 14-jarige zelf. Deze man snapte hoe de wereld in elkaar stak. Elke fietstocht door Utrecht staat gelijk aan een zelfmoordpoging.

Gezakt voor het fietsexamen
Het probleem in Utrecht is tweeledig. Allereerst heb je je mede-verkeersgebruikers. Ik geloof niet dat er iemand in Utrecht zijn fietsexamen heeft gehaald, want het is daadwerkelijk een survival of the fittest. Je moet niet vreemd opkijken als je wordt afgesneden door iemand die je van rechts inhaalt en je vervolgens ook nog een middelvinger vangt. Veranderen ga je dat niet, dus je kunt alleen proberen je zo min mogelijk te ergeren.

Natuurlijk ben ik zelf ook weleens een bron van ergernis. Het is bijvoorbeeld niet aan te raden om in de Utrechtse drukte voor het eerst staand en zonder handen te fietsen. Zeker niet als je dat niet eens zittend kan. Dat heb ik ooit geprobeerd, en je zou het misschien niet verwachten, maar dat verliep niet heel soepel. En mijn medeweggebruikers konden het ook niet bepaald waarderen.

Niet De Uithof, maar Bunnik
Het tweede probleem dat je tegenkomt als kersverse fietser in Utrecht, is dat er weinig logica zit in het wegennet. De geschiedenis van de stad is zichtbaar. Overal zijn steegjes, hofjes, hoekjes en mogelijkheden om over te steken. Zo ben ik in mijn eerste jaar een keer per ongeluk naar Bunnik gefietst in plaats van naar De Uithof.  Ervaring is hier een loyalere vriend dan je telefoon, niet in de laatste plaats omdat je dan die boete van 95 euro riskeert.

Als je desondanks vastberaden bent om deel te nemen aan de Utrechtse fietsjungle. Dan moet je natuurlijk wel een fiets hebben. De afgelopen vijf jaar zijn mijn fietsen een biljard keer gestolen en heb ik een aantal fatale klappen gemaakt waardoor andere onbruikbaar waren. Je kunt op iedere straathoek je gestolen fiets weer terugkopen, maar ik heb – met pijn in mijn hart – altijd gekozen voor de ethisch verantwoorde weg. Na fiets nummer acht werd dat alleen zo duur, dat ik ben overgestapt op die fietsen met de blauwe banden waar elke student ooit op fiets. Niet nader te noemen merk, ik ben jullie eeuwig dankbaar.

Vraag jij je af hoe je iets in het Utrechtse studentenleven overleeft? Cantussen, bus 12, studentenjargon, of wil je gewoon een suggestie voor je Tinderbio? App je vraag/opmerking/flirt naar Nina op +31618975307. Je krijg gegarandeerd advies. Of je er iets mee kunt, laten we in het midden.