Hoe overleef ik voor mijzelf koken?

Ik ben totaal geen moederskindje, maar zodra ik op kamers ging, miste ik mijn ouderlijk huis. De eerste uren waande ik me in een zee van autonomie en zelfredzaamheid. Niemand die mij dwong om per se samen naar huis te fietsen en ik mocht eindelijk vlokken en hagelslag. In mijn ouderlijk huis rust er een verbod op schudbaar broodbeleg, omdat mijn moeder anders te vaak moet stofzuigen. Maar ik kwam er al vrij snel achter dat zes boterhammen met vlokken helemaal niet lekker zijn. En dat op jezelf wonen, tot overmaat van ramp, betekent dat er ‘s avonds niet standaard avondeten op tafel staat.

Nu kun je natuurlijk als ongeoefende keukenprinses Thuisbezorgd bekronen tot je surrogaatmoeder. Of profiteren van de kookkunsten van je huisgenoten, maar dat zijn geen duurzame oplossingen. Je zal weinig geld overhouden en je vrienden zullen het ook niet lang met je volhouden. Dat betekent dat je uiteindelijk toch een keer zelf de keuken in moet duiken. En moet uitvinden hoe je een ei bakt, wat een AVG’tje is (nee niet die privacywet, wel aardappelen, vlees & groenten) en hoe je voorkomt dat rijst vastplakt aan de bodem van je pan (spoiler: overstappen op pasta).

Bezint eer ge begint
Ondanks dat ik best lekker kan koken, ben ik in de keuken een gevaar voor mezelf en de mensheid. Ik heb geleerd dat je de adviezen die je moeder je als kind heeft gegeven, het beste ter harte kan nemen. Zo zijn messen inderdaad scherp. Dat ondervond ik ooit aan den lijve toen ik een avocado probeerde te ontpitten. Ik wilde het mes verticaal in de pit steken en een kwartslag draaien. Dat ging niet helemaal lekker. Met als gevolg: een mes door mijn hand heen. Ja echt, er dòòrheen. Blijkbaar lopen daar ook aders en pezen enzo, want voor ik het wist zag mijn huis eruit als een crime scene en zat ik in een ambulance richting het ziekenhuis. Het is niet waarschijnlijk dat je een fout van dit kaliber gaat maken, maar toch is het raadzaam na te denken over hoe je een keukenvoorwerp gaat gebruiken. Voordat je dat dus doet. Mijn wijsvinger is nu namelijk permanent gevoelloos.

Het zal je misschien niet verrassen, maar je moeder had ook gelijk toen ze zei dat pannen heet waren. Deze column is geschreven met mijn linkerhand, omdat ik op mijn rechter een tweedegraads brandwond heb na het vastpakken van een heet handvat. Dat is natuurlijk best wel een domme actie, zeker als je bedenkt dat mijn vorige brandwond pas net geheeld is. Dat ezel zich nooit aan dezelfde steen stoot, wat je moeder wellicht ook zei, is misschien het enige advies dat je niet moet geloven.

Wees voorbereid op het ergste
Als veteraan in het studentenleven wil ik je ook nog wat advies op het hart drukken. Het is heel erg verstandig om een huisarts te hebben in de stad waar je woont. Dit is een advies dat ik recycle van mijn UIT-mentor, en ik ben ‘m daar nog steeds erg dankbaar voor. Het is verleidelijk om je inschrijving uit te stellen, maar ik wil je toch echt aanbevelen dat niet te doen. Je gaat jezelf best wel haten als je met verzwikte enkelbanden met het OV naar je ouderlijk huis moet reizen. Pro-tip voor mensen die net zo onhandig zijn als ik: sla het nummer en de locatie van de spoedeisende hulp op in je telefoon. Dat is best chill als, ik zeg maar wat, je helix blijft hangen achter de kraan en je oor uitscheurt.

Vraag jij je af hoe je iets in het Utrechtse studentenleven overleeft? Cantussen, bus 12, studentenjargon, of wil je gewoon een suggestie voor je Tinderbio? App je vraag/opmerking/flirt naar Nina op +31618975307. Je krijg gegarandeerd advies. Of je er iets mee kunt, laten we in het midden.