Hollywood in Marokko
Annelies is een populaire figurant als 'oudere' Amerikaanse militair.
Annelies Waterlander studeert een aantal maanden in Marokko. Het land blijkt ook erg aantrekkelijke buitenschoolse activiteiten te hebben. Zo is de Utrechtse student binnenkort te bewonderen als Amerikaanse militair.
Het is zaterdagavond als één van mijn Marokkaanse vrienden vraagt of mijn studiegenoten en ik naar de surfclub komen. De castingdirector van een Amerikaanse serie wil kennis met ons maken: hij zoekt een legertje figuranten. Met kriebels in onze buik haasten we ons richting strand. Is Tom Cruise misschien nog steeds in Marokko voor de opnames van Mission Impossible? En vertelde iemand laatst niet dat een gedeelte van Game of Thrones hier in de buurt wordt opgenomen?
Hollywood heeft zijn weg naar Marokko gevonden. De grootste filmstudio ter wereld staat op zo’n vijf uur rijden van mijn huis en in mijn wijk scheurde Tom Cruise laatst met hoge snelheid door de straten. Dat laatste gebeurde jammer genoeg uitgerekend op een dag dat mijn huisgenootje en ik niet thuis waren.
Op de surfclub vertelt castingdirector Khalid dat we een nieuwe kans hebben om te proeven aan Marokkaans Hollywood. AMC - bekend van series zoals Breaking Bad, The Walking Dead en Mad Men – neemt een televisieserie in Marokko op en zoekt westerlingen als beeldvulling. Voor de casting moeten we voor de camera poseren als gearresteerden – inclusief bordje met daarop onze gegevens.
“Ik zie jullie op de set”, zegt Kahlid als afscheid, maar we horen niets meer. Totdat we een week later om tien uur ’s avonds worden gebeld: of we de volgende ochtend om vier uur op het station van Rabat kunnen zijn. Welkom in Marokko, waar alles op het laatste moment kan. Of beter gezegd: waar alles kan. Want voor een grote filmproducent wordt Marokko even Afghanistan en een Nederlandse student Arabisch een Amerikaanse soldaat.
Voor die rol in de serie White City ben ik geselecteerd, omdat ik lang ben en een “ouderlijk” gezicht heb. Of ik dat laatste als een compliment moet opvatten is me niet helemaal duidelijk. Vooral als ik een pak aankrijg inclusief insignes, die ruim twintig dienstjaren impliceren. Zo oud zie ik er toch ook weer niet uit?
Het feit dat ik de hele dag met een echt geweer – niet geladen natuurlijk! – mag rondlopen maakt veel goed. Achttien uur lang ben ik het populairste soldaatje van het leger, omdat ik de enige vrouw in uniform ben. Ik ga met iedereen op de foto en acteer zo nu en dan ook nog eens wat. Nu is het wachten tot White City op televisie komt. Wie goed kijkt zal ergens ver in de achtergrond een Nederlandse studente aantreffen die verkleed is als Amerikaanse soldaat in Afghanistan.