'Ich bin ein Utrechter'

Je gaat op kamers en wordt inwoner van Utrecht. Gefeliciteerd. Dat betekent alleen niet dat je je ook meteen een Utrechter voelt. Het hart van eerstejaars ligt vaak nog bij de stad of het dorp waar ze vandaan komen. Daar sporten ze, hebben ze een bijbaan en gaan ze naar de huisarts of tandarts. Om die reden schrijven lang niet alle studenten zich in als Utrechter en dat wordt meer en meer een probleem.

Uit cijfers van de gemeente blijkt dat het totale aantal ‘officiële’ inwoners van de stad groeit, terwijl het aantal Utrechters tussen de 18 en 25 jaar afneemt. Een reden daarvoor zou kunnen zijn dat veel studenten zich niet melden.

Voor de gemeente is het belangrijk dat iedereen die in de stad woont ook ingeschreven staat. Het is een bron van inkomsten. De stad ontvangt zo’n 1200 euro per inwoner. Dat geld wordt onder meer gebruikt om de voorzieningen in de stad op peil te houden. Ook de gemeentebelasting wordt bepaald op grond van het aantal mensen dat op een adres staat ingeschreven. De gemeenteraadsfractie Student & Starter spreekt van 'spookstudenten' en wil een campagne om het inschrijven te stimuleren.

Op zich is de regel duidelijk. Wie in Utrecht woont, is een Utrechter. En dat betekent ook dat je je moet inschrijven als inwoner van de stad. Dat is zelfs verplicht. Wie zich niet inschrijft, riskeert een boete van 240 euro.

Jij zou kunnen denken dat de huurder dat controleert. Dat is niet zo. Studentenhuisvester SSH zegt dat de inschrijving een plicht is jegens de gemeente en niet jegens de SSH. Alleen als er sprake is van woonfraude, wordt er opgetreden. Sterker nog, er zijn huisbazen die overheids- of belastingregels willen ontduiken en zeggen: ‘je mag hier komen wonen, maar je mag je niet inschrijven.’ In een stad met hoge woningnood, komt een student snel tot de conclusie dat een illegale kamer beter is dan geen kamer.

Tot voor kort hadden de studenten een stok achter de deur. Wie een beurs voor uitwonenden wilde ontvangen, moest ingeschreven staan op een ander adres dan dat van de ouders. Die druk is met het afschaffen van de basisbeurs verdwenen. Bij studenten overheerst nu een zekere mate van laksheid. Op een site schreef een student: “Ik was er langsgegaan, maar toen ik die rij zag, keerde ik me snel weer om.” Toch kan inschrijven voor studenten zelf ook zinvol zijn. Zo is het een voorwaarde om in aanmerking te komen voor gemeentelijke psychische hulp en om te stemmen voor de gemeenteraad.

Ga je op kamers dan word je automatisch een Utrechter. Of je wilt of niet. En veel studenten blijven later toch hangen in de stad. Dus waarom niet meteen de stap gewaagd? Met een inschrijving op zak, kan je met recht zeggen: Ich bin ein Utrechter.