'Ik ga er gewoon het beste van maken'

Met de instelling: ‘ik ga er gewoon het beste van maken’ luister ik samen met vijfhonderd ex-middelbare scholieren naar het openingspraatje in TivoliVredenburg. Ik loop mee met de UIT. Tijdens de Utrechtse Introductie Tijd leer samen met andere studenten de stad, mensen en cultuur kennen. Kleine kanttekening: het evenement is met name bedoeld voor bachelorstudenten en ik begin aan mijn master. Eerst voelde ik mij daarom te oud en te wijs voor de UIT, maar na wat gepush van mijn ouders heb ik besloten om als heuse masterstudent ook mee te doen. 

In de zaal hoor ik een bestuurslid van 50 op het toneel vertellen dat we gaan KNALLEN deze week. Maar drukt ons ook op het hart om lief te zijn voor elkaar. 

Deze woorden passen  niet helemaal bij mij en ik begin me af te vragen of ik wel naar mijn ouders had moeten luisteren. Ik had deze week ook gewoon op de bank kunnen liggen. Gelukkig verdwijnt deze twijfel snel als ik mijn eigen groepje, groep nummer 7, ontmoet op het Paardenveld. Opgelucht zie ik dat ze allemaal masterstudent zijn. En als we even later een kennismakingsspelletje spelen, blijkt dat iedereen deze opluchting met mij deelt. Een week met allemaal ex-middelbare scholieren zou eerlijk gezegd toch echt wel een uitdaging zijn geweest. 

Samen met onze begeleidsters, oftewel UIT-mama's, verkennen we Utrecht. We struinen langs prachtige grachtjes, mooi groen en uitnodigende hofjes. Als je Amsterdam gewend bent, is het gebrek aan fatbikes en expats een verademing. En ook de toeristen lijken relaxter. Ze zijn met minder en bezoeken vaak maar een klein deel van Utrecht. Waar je je in Amsterdam eigenlijk altijd ergert aan toeristen, is het hier wel leuk om af en toe een goed gekleed Frans stelletje te spotten tussen alle Hollanders. 

‘s Avonds wordt pas echt duidelijk dat bachelorstudenten een andere insteek hebben dan masterstudenten. Wij installeren ons in een van de vele, gezellige kroegjes rond de Domtoren en gaan aan het bier. Bachelorstudenten, daarentegen, hebben op dat moment al 2 uur in de rij gestaan om naar een of ander feestje van Veritas, Unitas of Bladieblats te gaan. Als wij vervolgens rond een redelijk tijdstip richting huis gaan, zien we ze, gestresst op google maps turend, door de stad sjeesen. Hopend dat ze naar het beste feestje gaan. 

De volgende ochtend begint groepje 7 fris en fruitig aan de nieuwe dag. We beginnen in de Botanische Tuin van De Uithof waar we aan een vroege lunch beginnen. Vrolijk praten we over het programma van vandaag, er is een sportmarkt en we willen die avond naar een concert. De bachelorstudenten om ons heen zijn minder spraakzaam. Ze happen zonder veel passie in hun lunch terwijl ze zichtbaar moe voor zich uitstaren. Iemand vertelt dat ze vanochtend achter twee van die verdwaasde en moeie studenten had gefietst. Dit was het gesprek wat ze opving: 

‘Eigenlijk wilde ik gisteren niet eens naar dat feest, maar de peer pressure was gewoon te groot’

‘Ja man, I feel you’

Het is ook niet te doen, die peer pressure. 

Als wijze, oude masterstudent weet je natuurlijk dat je veel beter bier kan drinken in een goede kroeg, dan zwetend rondlopen in een kelder van een of andere vereniging. Maar ja, dat moet je toch helemaal voor jezelf ontdekken. En nog zijn er masterstudenten die dat niet doorhebben. 

Gelukkig zijn de meeste studenten in mijn groepje wel wijs genoeg en spenderen we ook de volgende avond in een van de cafeetjes langs de Oudegracht.  

De dagen daarna zijn er nog gratis musea, rondleidingen en festivals. Ik geniet van het diverse programma en voor ik het weet zit ik weer in de sprinter naar Amsterdam. Het was een geslaagde week. Ik heb leuke mensen leren kennen en de stad is geweldig. De UIT is, ook voor masterstudenten, zeker een aanrader en Utrecht heeft er een fan bij. 

Succes aan alle aankomende studenten. 

We gaan knallen!