Ja alles! Echt alles!

Ik heb als kind een paar jaar in Berlijn gewoond. Daar kan ik me weinig van herinneren, maar het heeft blijvende schade achtergelaten. Op culinair gebied, bedoel ik dan. Het warme middageten dat ik kreeg op de Duitse kinderopvang heeft me voor altijd opgezadeld met een ziekelijke voorliefde voor smakeloos kindereten. Grijsgebakken vlees, romige sauzen, gekookte aardappels, jus, weeïg zoete wortels en erwten, klef gebak, pudding… Nu ben ik een grote meid en eet ik ook heus een frisse salade, maar mijn hart gaat toch sneller kloppen van éénpansgerechten en aardappelpuree. Terug naar Duitsland dus, met een gevoel van thuiskomen.

Het Berlijn van studenten is heel wat anders dan het Berlijn van kleuters zo bleek toen ik hier een paar weken geleden aankwam. Mijn kamer op de derde verdieping kijkt uit over een centrum vol Sriracha-bars, pokebowls, ceviche, flinterdunne Vietnamese loempia’s en vegan self-service mix ‘n’ match falafeldisco’s. Geen zorg, het één is nog lekkerder dan het ander, maar het is een weinig Duitse ervaring - hoewel stadscultuur is ook cultuur, toch?

De kleine, Amerikaanse privé-universiteit waar ik dit semester studeer, was al niet anders. Geen Duitser te bekennen, onderwijs in het Engels, en de studenten zijn stuk voor stuk beha-loze pijprokende Marxlezende intellectuelen. Tijdens de rondleiding begreep ik dat ik niet in Duitsland was aangekomen maar in het Jonge-Mensen-Berlijn, een meertalig hypermodern eiland dat weinig te maken heeft met de rest van Duitsland.

Toen viel mijn oog op het krijtbord op de kantinedeur. Er was me al verteld dat ik hier ’s middags iets te eten kon halen.

Mittagessen jeden Tag 12.00-14.00. Heute: Kochfleisch mit Gemüse.

Warme lunch om twaalf uur! Kochfleisch mit Gemüse! Gretig las ik het menu van de week: Dinsdagmiddag Eintopf, woensdag Spätzle… vrijdag vis, natuurlijk. Mit Senf-Sahne-Soße. En elke donderdag een Überraschungsdessert.

Nu loop ik elke dag op een drafje van college naar de kantine. Ik overhandig mijn bordje aan de vlezige kok. Elke keer gebaart hij met zijn lepel naar de bakken met eten.

“Alles?” Vandaag stoofvlees, bloemkoolpuree en erwten. Vanillepudding toe.

“Ja, alles.”