Je vak bijhouden met sociale media

Bijblijven in je vakgebied door gebruik van sociale media en het meedoen aan onderwijsnetwerken. Dat vindt columnist Jeroen Janssen een interessante ontwikkeling die kan leiden tot inspirerende discussies.
Voor een vakidioot als ik is ScienceGuide een site om in de gaten te houden. Vorige week kwam ik op die site twee artikelen tegen die me aan het denken zetten. Het eerste, The top teachers' ingredients, vat samen hoe de onderwijsopvattingen van universitair docenten veranderen in de loop van hun carrière. Waar aspirantdocenten vooral van mening zijn dat een goede docent vooral veel kennis over zijn of haar vakgebied moet hebben, benadrukken meer ervaren docenten het belang van het kunnen overbrengen van de collegestof.
Het tweede artikel, Elke docent zijn eigen leernetwerk, beschrijft hoe je je als docent kunt blijven ontwikkelen door strategisch gebruik te maken sociale media. In het artikel geeft Joitske Hulsebosch aan hoe docenten met behulp van sociale media kunnen bijblijven op hun vakgebied en kennis en expertise delen met anderen.
Wat krijg je nu als je de twee ideeën uit deze artikelen bij elkaar brengt? Zoiets als netwerken van docenten die sociale media gebruiken om bij te blijven in hun vakgebied. Maar ook netwerken die vakgebieden overstijgen en waarin docenten uit verschillende vakgebieden ideeën uitwisselen over het lesgeven zelf.
Dat zoiets heel interessant en leerzaam kan zijn, merkte ik de afgelopen week. Als onderwijskundige volg ik een aantal collega onderwijskundigen in Nederland en daarbuiten op Twitter. Op een gegeven moment ontspon zich in mijn timeline een discussie over hardnekkige mythes rondom onderwijs en leren. De Vlaamse onderwijskundige Pedro De Bruyckere maakt zich op zijn blog en op Twitter al enige tijd terecht druk over deze onderwijsmythologie. Eind mei publiceerde hij een blog post waarin hij mythes als ‘leerstijlen’ en ‘digital natives’ aan de kaak stelt.
Vervolgens evolueerde de discussie op Twitter zich richting Gardner’s idee van ‘Multiple Intelligences’. Gardner claimt dat er niet één intelligentie is (die te meten is met als iets als een IQ-test), maar dat er meerdere intelligenties zijn (bijvoorbeeld logisch-mathematische maar ook interpersoonlijke en natuurlijke intelligentie). In het onderwijs is dit een aantrekkelijk idee gebleken, hoewel de wetenschappelijke onderbouwing van deze theorie op zijn zachtst gezegd wankel is.
Inmiddels is de discussie weer enkele stappen verder en bevat het blog van De Bruyckere nieuwe posts over de mythe dat we slechts 10 procent van ons brein gebruiken (gelukkig niet) en de mythe van Mehrabian (93 procent van alle communicatie is nonverbaal). Ongetwijfeld zal dit leernetwerk nog meer mythbusters aantrekken en hiermee hopelijk hardnekkige fabeltjes over onderwijs en leren de wereld uit helpen.
Uiteraard zijn er meer van dit soort leernetwerken op de diverse sociale media of zijn ze op dit moment aan het ontstaan. Hiermee kunnen beginnende en ervaren docenten hun voordeel doen. Hopelijk wordt daarmee de mythe ontkracht dat sociale media alleen voor afleiding zorgen en dat je er niets van zou kunnen leren.