Lelijke chocoladedrol als Schotse lekkernij

Een studiereis is volgens Syme van der Lelij een mooi moment om de lokale lekkernijen te proeven. Zo blijkt een lelijk uitziende gefrituurde chocoladedrol een euforisch heerlijke lekkernij.
Hoewel de meeste kennisoverdracht in de collegezalen plaatsvindt, is het af en toe nodig om te ontsnappen en de studie te verplaatsen naar de buitenlucht en het buitenland. Daarom heeft ooit een genie, ik weet niet wie, maar diegene verdient de eer, het concept van de studiereis uitgevonden.
De onderwijsvrije week, die vorige week plaatsvond, tussen blok drie en vier is het ideale moment daarvoor. Even zal Utrecht een stuk leger geweest zijn, met studenten in alle uithoeken van de wereld. Bij de studie Engelse Taal en Cultuur is de keuze vrij beperkt; dit jaar was Edinburgh de bestemming.
Het voordeel van een cultuurstudie is dat veel dingen al snel studiegerelateerd zijn. Zo ook het eten; de lokale lekkernijen moeten geproefd worden. Hoewel de Schotse keuken meer wordt gevreesd dan geprezen, hield dat ons niet tegen.
Met zijn vijven besloten we toe te geven aan de verleiding. Ik vergeet het nooit meer. Het personeel van de snackbar, bekend van “the best deep fried haggis in town”, is behaard en bezweet.
Na onze bestelling, die verdacht genoeg buiten het zicht in een aparte keuken wordt bereid, ligt er voor ons een langwerpig en druipend voorwerp. De kleur ligt tussen bruin en grijs in. Het ding beschrijven als een goedgedraaide drol zou nog flatteus zijn. De camera's worden gepakt. “Wie eerst?” en “gadverdamme, ik doe niet meer mee” zijn de eerste reacties.
De reisleider neemt dapper het voortouw. Voorzichtig neemt hij een klein hapje. Er verschijnt een grijns op zijn gezicht en hij neemt een grotere hap. “Dit is het beste wat ik ooit heb gegeten!” schreeuwt hij uit.
We nemen allemaal een hapje. Euforie alom, kreten van geluk. Het is waar. De bal warme chocolade explodeert in je mond, het deeg is knapperig, alles is goed. De gefrituurde Mars: het Beste Idee Ooit. Snackbars in Utrecht, introduceer dit, succes gegarandeerd. Ik heb nog nooit zo'n groot contrast tussen iets wat er zo smerig uitziet en zo goed smaakt meegemaakt. Ik weet weer waarom ik zo'n fan van de Britse cultuur.
Er is geen docent te vinden die college zal geven over de gefrituurde Mars. Toch is het deel van een interessant cultureel fenomeen: aan de andere kant van de Noordzee gooien ze werkelijk alles in de frituur.
Het zal ongetwijfeld verbonden zijn met een andere observatie: de mensen zijn er veel dikker dan in Nederland. Alleen in de Verenigde Staten en Mexico hebben meer mensen overgewicht dan in Schotland. Genieten dus van de gefrituurde Mars, maar wel met mate.