Mooi

Wat is de mooiste plek in Florence? Wat moet je gezien hebben? Het is een vraag die de duizenden (tienduizenden?) toeristen die dagelijks door Florence kuieren zich stellen. In korte tijd willen al die Amerikanen en Japanners de highlights van de stad zien, zodat ze met een voldaan gevoel de volgende etappe van hun Europa-tour kunnen maken.

Het is makkelijk om op die drommen af te geven. Je kunt niet door het centrum fietsen, de prijzen zijn on-Italiaans hoog en de Florentijnen zijn door de constante stroom bezoekers afgestompte chagrijnen geworden.

Maar ik zal hier niet vervallen in het bekende riedeltje: ‘toeristen moeten mild gestenigd worden’. Ik let op mijn woorden. Die toeristen komen natuurlijk wél ergens voor. Ze komen voor Botticelli of voor de Santa Maria Novella. Voor kunstschatten en kerken. Dingen die de moeite van het bekijken en fotograferen waard zijn.

Het houdt me bezig omdat het toeristenseizoen – na een korte onderbreking - weer is begonnen. Het toeristenklimaat in Florence is subtropisch, dat wil zeggen: er is een lange, hete zomer met veel toeristen, en een korte maar frisse winter waarin de bezoekers eventjes verdwenen zijn.

In de toeristenwinter ben ik twee keer in de Uffizi geweest. Eén keer heb ik bovenop de koepel van de Duomo gestaan. En minstens dertig keer ben ik er langs gefietst of gelopen zonder op of om te kijken. Maar er is één plek waar ik langs fiets en wél op- en omkijk.

De graffiti heeft er duizend kleuren en de muziek galmt er. Toto is er opzichter. Als ik gedag zeg, zegt hij nooit iets terug. ’s Nachts slapen er daklozen, overdag lopen er mensen van Le Cure naar Piazza della Libertà of terug. Het is de mooiste plek van Florence: het tunneltje onder het brede spoor dat Le Cure afsnijdt van de rest van de stad. Deze sottopassaggio wint het van de kathedralen; hier de coördinaten, voor als u in de buurt bent.

Is mijn voorkeur een onoverbrugbare kloof tussen mij en de toeristen? Ik denk het niet. Over tweehonderd jaar is de sottopassaggio ook een kunstschat. Ze zullen ‘m minutieus uithouwen en naar de eregalerij van de Uffizi slepen.

Lees ook de bijdragen van:
Rechtenstudent Anne Rietveld in Wales
Matsrestudent Farmacie Emilie van Brummelen in Berlijn
Masterstudent Religiewetenschappen Paula Dubbink in Lund