OOTL voor het echte vakantiegevoel

Het academische jaar is weer van start gegaan, en daarmee komt aan onze geliefde vakantie ook weer een eind. Ik heb zelf intensief kunnen genieten van mijn vakantie, en hoewel ik maar een maandben weggeweest, was ik bij thuiskomst eigenlijk alweer compleet vergeten wat ik nou eigenlijk doe in het dagelijks leven. Vanzelfsprekend moet ik dus weer even wennen. Hoe schrijf je ook alweer een professioneel klinkende e-mail? Wat waren mijn wachtwoorden nou? Welke dag is het vandaag?

Waarom voelt het zo goed om op vakantie te zijn, en specifiek, om zo ver mogelijk van huis weg te zijn en te kunnen vertoeven op een strandstoeltje?

Het hangt er natuurlijk vanaf wat je eigen voorkeuren zijn, en waar je naartoe op vakantie gaat. Voor mij geldt: ik wil niks kunnen verstaan van wat anderen zeggen. Geen onvrijwillige updates in het OV van vreemdelingen en hun situationships, geen schreeuwerige headlines van het lokale Telegraaf-equivalent als je boodschappen gaat doen, geen seksistische grappen op de radio, en ga zo maar door. 

Andersom geldt: als niemand je kan verstaan heb je de ultieme vrijheid van meningsuiting, jij en je metgezellen onderling. Politiek incorrecte hyperbolen? Vrij spel. Is het eten in een restaurant niet zoals je had gehoopt? Nu kan je er zonder enige schaamte over klagen tegen je metgezellen! Heb je gore roddels die je kwijt moet? Geen probleem. Je kunt zelfs vloeken als een bootwerker met alle ziektes uit het woordenboek en er is niemand die je raar aankijkt. Al zouden de meest extremistische libertariërs het voor het zeggen krijgen, vrijheid van meningsuiting zoals dít, ga je in geen enkele andere context meemaken. 

Er is dan ook weinig zo storend als je op vakantie ineens Nederlands over straat hoort galmen. Het ergste aspect is dat deze Nederlanders zichzelf ook bewust lijken te zijn van hun toegenomen vrijheden, en zich dus “directer” (lees: neanderthaliger) uiten richting hun medereizigers. De illusie van privacy en een nederlanderloos toevluchtsoort vallen meteen in duigen. Je denkt weer aan je oude leven thuis en hoe je er nooit aan kan ontsnappen. Zucht. Ja, hypocriet misschien,maar dat zijn we allemaal wel eens. 

Niet alleen mede-Nederlanders kunnen de sfeer verpesten. Amerikanen en Britten kunnen dat ook, want die versta ik. Als mijn Duits beter was, zou ik waarschijnlijk van hen even chagrijnig worden. Om nog maar te zwijgen over Fransozen. Ze zeggen wel dat kennis macht is, maar ignorance is bliss. Ik kan in het buitenland, zolang de kust veilig is, onbezorgd doen wat ik het liefste doe: supermarkten bezoeken, katten aaien, en vooral het nieuws  niet lezen.

Zo OOTL* kunnen genieten in de zon is eigenlijk het tegenovergestelde van wat ik nu doe, want ik ben net begonnen aan mijn master Climate Physics. Ik moet zeggen dat de kennis die ik daarbij vergaar vanzelfsprekend niet echt bijdraagt aan mijn geluksgevoel. Gek genoeg waren de bosbranden op de route tussen de vakantiebestemmingen toch iets makkelijker te negeren. Gelukkig is klimaatverandering  volgens de Telegraaf toch allemaal overdreven, dus ik denk dat ik met de kerst weer een warm plekje ga proberen te vinden om te vertoeven, ergens tussen de overstromingsgebieden in. En voor je me weer een hypocriet gaat noemen: ik heb vliegangst, dus ik zit al vast aan milieuvriendelijke(re) manieren van reizen!

*OOTL = Out Of The Loop

Foto uit de privécollectie van Sara Niknam