Propjesscholieren

Mijn generatie weet dat doelloos studeren niet zoveel zin heeft, schrijft Teaching Fellow Frank van der Salm. Goed dat studenten tegenwoordig meer druk voelen om het systeem te volgen.

“Maar dat is toch vies dat kinderen die beter zijn meer mogen!” Ik was daarvoor al met propjes beschoten, maar ook deze opmerking moest ik even verwerken voordat ik met een gepast antwoord kon komen.
De opmerking was slechts een reactie op mijn verhaal over het honours programma, maar dit zaaltje vol ongeïnteresseerde, ongemanierde en vreemd redenerende 4-VWO’ers maakte mij nog enthousiaster over matching en selectie dan ik al was. Niks binnenlokken met enthousiaste verhalen over leuke studies en interessante onderwerpen, eerst maar eens een serieuze toets halen voordat ze bij ons mògen studeren!
En wanneer ze eenmaal binnen zijn moeten ze er gelijk hard tegenaan - 45 ects halen - zonder alle uitzonderingen, excuses en herkansingen die ze op het VWO gewend zijn. Alleen herkansen als ze het onderwijs serieus gevolgd hebben, waarbij aanwezigheid natuurlijk niet alleen fysiek maar ook voorbereid en participerend moet zijn. De eerste poging moet minimaal een 4 zijn, anders is de selectie alleen op leuke bedoelingen in plaats van nuttige competenties.
En passant leren we ze ook nog alle vaardigheden aan die ze later nodig kunnen hebben. Die noodzaak zien ze zelf nog niet altijd, dus we laten ze pas afstuderen wanneer alle kruisjes afgetekend zijn. En pas op, we hebben prima antiplagiaat-software en bij free riding verdelen we de punten van de free rider gewoon over de rest van de groep!
Het enige dat ze hoeven te doen is het systeem te volgen om klaargestoomd te worden voor de toekomst. Al kan het voor een aankomend academicus ook wel nuttig zijn eens wat extra’s te ondernemen buiten zijn/haar studie. In gepaste mate natuurlijk, want voor onze financiering is het erg ongunstig wanneer ze daarmee de rendementen omlaag brengen. Maar dat begrijpen ze ondertussen zelf ook wel met die studiefinanciering en langstudeerregeling.
Het klinkt allemaal misschien wat strak, rigide, sommigen noemen het schools, maar juist mijn generatie (studietijd 1988 t/m 1995) weet maar al te goed dat het niet zo veel zin heeft om eindeloos en doelloos te studeren. Ik kan dan wel flink wat besturen, reizen en verenigingsavonden op mijn naam schrijven, maar veel bachelor studenten weten na 3 jaar meer van economie dan ik na die 7 jaar. Mijn afstudeerbegeleider liet me gerust de wereld rondreizen om de probleemstelling te vinden en niemand miste me wanneer ik niet bij colleges verscheen.
Wanneer ik nu op vrijdagochtend – een tijd die ik zo veel mogelijk probeer te vermijden -  college geef en het huiswerk controleer, denk ik vaak; enorm, dat jullie hier allemaal weer zijn! Wat was ik ver gekomen in m’n leven wanneer ze dit bij mij gedaan hadden. Ik hoop dat die vies- en propjesscholieren dat zullen beseffen wanneer we ze door onze onderwijsmangel halen...