Geïnspireerd door de film Wicked Little Letters
Regels zijn regels
“You filthy, average, bald, pathetic little fake-Amsterdam losers should really have something better to do than scam innocent students.”
Een paar maanden terug kocht ik van een fietsenwinkel in Utrecht online een tweedehands fiets. “Mega studentendeal”, “Voor maar 175 euro een fiets voor jouw studentenleven!” stond er op de website. Inclusief een mooi plaatje van een nieuwe fiets.
“Maybe if you stop selling garbage from a wet basement, you will finally see how rotten your business is.”
Toen ik de fiets kwam ophalen bleek het om een tweedehands barrel te gaan. Hij was met verschillende onderdelen van verschillende merken in elkaar geflanst en was bovendien veel te klein voor mij.
“The average drugsdealer has more respect for their customers than you.”
Na een proefritje op het barrel liet ik weten dat deze fiets niet volstond. Er was geen andere of grotere fiets beschikbaar. Redelijkerwijs vroeg ik of ik dan mijn aanbetaling van 50 euro terug kon krijgen.
“Your business is the sole reason that foreigner believe Dutch directness to be equal to incredible rudeness.”
Dat kon niet, ze hadden een strikte no refund policy. Toen ik daarover klaagde werd verteld dat zij er niks aan konden doen. Ik moest later maar terugkomen, dan was de baas er.
“You spineless cowards hide behind ‘the boss’ like toddlers behind their mother’s skirt, too pathetic to take responsibility for your own scams.”
Ik belde mijn vader en die besloot met me mee te gaan. De baas hield voet bij stuk. Geld terug ging niet. Daarna begon de baas, zonder dat mijn vader daarop zinspeelde, over een rechtszaak. Die moesten we maar aanspannen als we geld wilden zien. En hij eindigde met de waarschuwing: ‘Die rechtzaakjes win ik altijd’.
Even overwoog ik om van studie te veranderen. Want met mijn huidige studie, Applied Ethics, leer ik misschien om mooi uit te leggen waarom het allemaal zo onethisch is. Maar die 50 euro zie ik, zonder keiharde rechtenstudie, waarschijnlijk nooit meer terug.