Rendierenrijbewijs
Haar tijd in Helsinki zit er al weer op voor Lola. Nog even wat sneeuw snuiven en dan terug naar huis.
Voordat ik eind augustus naar Helsinki vertrok, dacht ik dat vier maanden in het buitenland ontzettend lang zou zijn. Nu de laatste loodjes van het semester begonnen zijn, blijkt het tegendeel waar te zijn: vier maanden is niks. Net nu ik eindelijk weet wat de snelste route van de universiteit naar huis is, welke supermarkt het goedkoopste brood verkoopt en hoe ik in hakkelend Fins een biertje moet bestellen, is het alweer tijd om naar huis te gaan. De laatste maand in Helsinki staat in het teken van tentamens, ‘laatste keren’ en afscheid nemen.
Terugblikkend op de afgelopen periode kan ik gelukkig alleen maar zeggen dat ik een geweldige tijd heb gehad en dat Finland alle verwachtingen en beloften dubbel en dwars heeft waargemaakt. Ik heb met mijn mede-Erasmusstudenten genoten van de prachtige natuur, het goede onderwijs en de alom aanwezige sauna’s. Het enige wat ik gemist heb, en waar ik me al vanaf september angstig emotioneel op aan het voorbereiden was, is de kou en de sneeuw.
Wanneer ik in Nederland aan mensen vertelde dat ik een semester in Helsinki zou gaan studeren, was de eerste reactie vaak ‘Is dat niet heel erg koud?’, waarop ik antwoordde: ‘Ja, waarschijnlijk wel.’ Ik stelde me een donkere winter voor, met vanaf eind oktober een permanente laag dikke sneeuw. Dit is niet helemaal overdreven of onrealistisch, aangezien de gemiddelde temperatuur in Helsinki rond het vriespunt ligt in november.
De stad is voorbereid op die kou, wat bijvoorbeeld te zien is in het extreem grote aantal indoor winkelcentra en in het feit dat je binnen de universiteit via allerlei sluiproutes van het ene gebouw naar het andere kunt lopen zonder naar buiten te hoeven.
Alles wees erop dat ik vanaf november permanent met drie lagen thermo-ondergoed door het leven zou moeten gaan, maar niets bleek minder waar: ik heb in Helsinki nog geen vlokje sneeuw zien vallen. Ik ben geen grote fan van sneeuw, en heb de lol van wintersport nooit echt begrepen, maar zelfs ik moet toegeven dat dit enigszins teleurstellend is.
Gelukkig was een tripje naar Lapland voor mij een mogelijkheid alsnog een korte sneeuwervaring te hebben. De temperaturen waren nog steeds vrij hoog – één thermolegging was warm genoeg - maar er lag genoeg sneeuw om je in een winter wonderland te wanen. Voeg hier een tochtje in een rendierenslee en een ontmoeting met de kerstman himself aan toe, en mijn decembergevoel is compleet!
Met deze ervaring en mijn officiële rendierenrijbewijs op zak, kan ik met een gerust hart terug naar Nederland. Stiekem hoop ik dat Helsinki in mijn laatste weekend getroffen wordt door een flinke sneeuwstorm, zodat ik het wintergevoel ook in de stad nog op kan snuiven. En als dit niet gebeurt, heb ik in elk geval een goede reden om nog een keer terug te komen.