Schaduwdenken

Schaduwdenken

Een vriendin van je schreef hoe ze liep, vertraagde, keek, wachtte
en het ritme van haar pas
herpakte.
Je bent ongeduldiger: nu je hier staat in de schaduw van dit fletse gebouw
zoek je naar vluchtroutes. Alsof je staat op een overvol station.
Het verschil: er is ogenschijnlijk niemand.

 De sound van het nieuwe nummer van Bilal Wahib – swipe
De borsten van Corinna Kopf – swipe
Je ex filmt haar ochtendroutine – swipe
Een rat in New-York trekt een kippenkarkas onder een container – swipe
Ik geef The Great Gatsby drieënhalve ster, want – dubbel swipe

 Het verhaal wordt altijd verteld in wat wordt weggelaten
dus paradoxaal – en wanhopig – swipe je terug.

De schaduw van het gebouw groeit als een vloed.
Een jongen fietst voorbij
met een samengeknepen pak ice tea onder zijn snelbinders.
Nog even en je implodeert als die onderzeeër.

Het begint af te koelen
dat dan weer wel.