Stilstaan

Het leven van de student is alles behalve rustgevend. Van dag tot dag ren ik door mijn agenda: nog maar twee hoorcolleges, ik moet nog een werkcollege voorbereiden. O ja! Had ik haar al terug gebeld? Wat ga ik vanavond eigenlijk eten?

Uiteindelijk staan mijn gedachten nooit stil totdat ik weer in slaap val. Is de wekker gaat, begin ik weer van voor af aan. Mijn mitochondriën werken op topsnelheid. Dat hoort er allemaal bij, want ik wil het maximale uit mijn studententijd halen. Maximaal lenen is maximaal leven.

Maar terwijl ik tussen verenigingsruimte en werkcollege heen en weer ren, lijk ik soms te vergeten waarom. Dat is toch de reden dat je in de eerste plaats gaat studeren? Ik wil weten waarom! Ik ben hier om te leren, al lijkt dat soms niet altijd zo. Tussen de borrels en tentamens leer ik wel iets, maar niet alleen waarom mitochondriën van belang zijn voor de cel. Ik leer leven.

Wanneer je nooit stilstaat vergeet je nog wel eens om terug te kijken. Daar is immers geen tijd voor in die drukke agenda. Desondanks stel ik het volgende voor:

Sluit je ogen en sta stil, stop met bewegen. Hoor je de geluiden om je heen? Zie je wat er om je heen gebeurd? Begrijp je het nu?

Dit is waarom.