Student vermist
In St Andrews is nauwelijks criminaliteit en gebeurt relatief weinig - de sociale controle is groot. Tot vorige week.
Op donderdagochtend werd bekendgemaakt dat een student werd vermist. De 18-jarige Kieran, eerstejaars Economie & International Relations, was sinds dinsdagnacht niet meer gesignaleerd. Toen stond hij een beetje aangeschoten, maar niet dronken, in een studentenclub. Daarna is er niks meer van hem vernomen.
De avond daarna was ik in dezelfde club en dronk ik er nietsvermoedend een biertje met een vriend.
Donderdagochtend zetten zijn vrienden een zoekactie op touw. Driehonderd studenten hielpen mee, een slordige 5 procent van de studentenpopulatie. ‘s Middags vond de politie het lichaam van Kieran onderaan een klif, bij de rotsen in zee.
Wat er precies is gebeurd, is een mysterie. Waarom zou hij in zijn eentje het hek voor het klif zijn overgeklommen? Was hij wel alleen? Vooralsnog gaat men uit van een tragisch ongeluk.
Bovenaan het klif is een voetpad dat uitkijkt over zee, het strand en de golfbanen. Overdag lopen er altijd mensen rond, ‘s nachts is het er meestal uitgestorven. Het is een toeristisch plekje, met een martelaarsmonument, het Sea Life Centre en een aantal chique hotels. Het hek voor het klif is vrij hoog, om ongelukken als deze te voorkomen. Ik zou er niet zomaar overheen kunnen klimmen.
Bloemen en foto’s gedenken de plek waar Kieran vanaf zou zijn gevallen. Ik raakte er aan de praat met een oude vrouw die vertelde dat er jaren geleden ook een student van exact dezelfde plek naar beneden was gevallen.
Ik kende Kieran niet, maar in een dorp als St Andrews komt zo’n gebeurtenis al snel dichtbij. De rector stuurde een uitgebreide mail met uitleg aan alle studenten en al het personeel. De plek des onheils is vijf minuten lopen bij mijn kamer vandaan en is heel dichtbij de universiteitsbibliotheek. Ik kom vrijwel wekelijks in de club waar hij het laatst was gezien.
Kieran was Amerikaans - waarschijnlijk voor het eerst het huis uit, zijn familie aan de andere kant van de wereld. Hun leed is niet te bevatten, maar het is bijzonder om te zien hoe zo’n tragedie de gemeenschap in St Andrews op z’n kop zet en hoe er collectief mee wordt omgegaan. Dat kan alleen in een dorp als dit.