Supermarktuniversiteit

De zelfdiscipline opbrengen om in de boeken te duiken en te studeren. Dat is voor menig student lastig. Yannick van Altena denkt dat supermarkttrucjes de studenten kunnen helpen.
Ik ben vreselijk in zelfstudie. En laat ik nou net een studie gekozen hebben met zo’n 12 tot 15 contacturen per week en de rest is zelfstudie. Au! Doe mij maar liever een actieve werkvorm, zoals groepswerk of een werkcollege van 9 tot 5. Oké, misschien iets meer flexibiliteit, ik ben ook een binnenstad student en bij goed weer komen de terrasjes steeds dichterbij!
Veel van mijn studiegenoten lijken het geen probleem te vinden om op hun studentenkamertje honderden pagina’s aan literatuur door te spitten. Jongens hoe doen jullie dat toch? Heb ik mijn kamer te goed ingericht? Zou ik mijn tv van de 7e verdieping het raam uit moeten gooien? Ik zou eventueel ook mijn afwas gewoon kunnen laten staan onder de uitspraak ‘studie gaat voor!’. Iets wat ik sowieso altijd wel zou willen roepen. Maar helaas, dat vinden mijn huisgenoten weer niet zo’n goed idee.
Iedereen herkent waarschijnlijk wel dat zelfstudie pas echt moeilijk wordt wanneer je op kamers gaat. Alles wat je nodig hebt, ligt dan plotseling in één en de zelfde kamer. Dat is nog eens wat anders dan bij je ouders. En als je daar je kamer uitliep om iets anders te doen, kwam direct de vraag ‘zeg moet jij niet studeren?’ en hoppa je zat weer achter je bureau.
Een tijdje later ontdekte ik de bibliotheek, net als honderden andere studenten die elke ochtend vroeg op staan ook al hebben ze geen college. Een hemelse plek van boekengeur, fluisterende mensen en oneindige kennis in licht stoffige vorm. Of zoals je het liever ziet: de wens om sneller door je literatuur heen te gaan dan je buurman en de absolute drang om niet 9gag.com te openen omdat iedereen op je scherm mee kan kijken. Wat een fantastische uitvinding!
Dit zou geen goede column zijn als er nu niet een dramatische twist kwam. In de bibliotheek  ben ik al bijna een jaar niet geweest. Tot mijn spijt behoor ik op dit moment tot de stereotype zesjescultuur. Ik doe ‘net aan genoeg werk’ om voldoendes te halen. Aan literatuur doorploegen kom ik nauwelijks nog toe.
Tot afgelopen maandag.
Ik liep maandag  vanuit het Educatorium het Ruppert in en zag in de hal een grote stikker op de grond. Een gele pijl met de uitnodigende tekst “Studieplek nodig?”. De pijl is gericht op een openstaande deur. Ga je door de deur heen dan vind je veel computers, stilte en hard werkende studenten. Blijkbaar had ik gewoon iets nodig dat mij in de goede richting stuurde. Letterlijk.
Tot mijn spijt ben ik bij de universiteit niet meer van dit soort “supermarkttrucjes” tegengekomen. Een bordje ‘Bent u niet iets vergeten?’ bij de uitgang, looproutes naar de dingen die je nodig voordat je de deur uit bent en zegeltjes voor elke keer dat je met je collegekaart een boek haalt bij de UB. Als de UU dat zou doen, dan moeten we de zesjescultuur uit het schap halen. Want die is binnen no time over datum.