Te hoge verwachtingen van de uni

Ellen Sinot dacht dat de universiteit heel anders zou zijn dan de middelbare school. Dat viel tegen. Je moet gewoon huiswerk maken en vooral niet te kritisch zijn.
Toen ik twee jaar geleden begon met studeren, had ik hoge verwachtingen. Ik kwam net van de middelbare school, waar ik me toch een beetje had verveeld. Mijn beeld van de universiteit was – weet ik nu – ietwat rooskleurig. Voor mij geen saaie lessen meer, maar boeiende colleges van boeiende mensen over boeiende stof. Eindelijk zelf besluiten of je ergens bij wilt zijn. Eindelijk niet meer dat eindeloze gedonder over het wel of niet maken van huiswerk. Dacht ik.
Fout! Twee jaar later denk ik: de middelbare school was zo slecht nog niet. ‘Huiswerk’ maken moet op de uni ook. Opdrachten waarvan je de antwoorden letterlijk in het boek kunt vinden. Gewoon, om te controleren of de student wel leest. Eigen verantwoordelijkheid? Nergens voor nodig. Maakte je op de middelbare school je huiswerk niet, dan zei er iemand ‘foei’ tegen je. Dat was het wel. Als je pech had, of een veelpleger was, moest je misschien een uurtje nablijven. Op de uni bleek dat heel anders. Opdracht niet gemaakt? Nou, dan mag je het tentamen ook niet doen. College gemist? Wederom: je mag het tentamen niet meer doen. De universiteit bleek schoolser dan schools. Voor een zeventienjarige die dacht alle vrijheid te krijgen, was dat even schrikken!
De docenten waren ook anders dan ik had verwacht. Het wordt je alleen geleerd om na te papegaaien wat de docent zegt. Iets anders zeggen is ook niet slim: de docent kijkt het tentamen uiteindelijk na. Kritische vragen? Liever niet, dat komt niet uit. Een student-assistent reageerde steevast met: ‘that’s something we’re not going to discuss right now’. De enige afwisseling die daar nog wel eens in kwam was: ‘that’s something we’re ALSO not going to discuss right now’. Ik zat niet bepaald met plezier bij die colleges.
Inmiddels gaat het beter. Daar kan ik allerlei redenen voor bedenken. Misschien ben ik eraan gewend geraakt, ergert het me niet meer zo. Misschien had ik ‘pech’ met de docenten en valt het eigenlijk allemaal wel mee. Misschien lag het aan de vakken en zijn de aanwezigheidsplicht en huiswerkopdrachten niet overal zo scherp. Waarschijnlijk speelt het allemaal een rol. Ik ben ouder en wijzer (althans, dat vertel ik mezelf graag), ik heb intussen ook betere docenten gehad en de aanwezigheidsplicht is niet overal even strikt.
Maar toch: het zijn geen echte uitzonderingen. Veel vakken, bij veel studies werken zo. En student-assistenten zijn niet allemaal even geschikt om les te geven. Ik vraag me af of die aanwezigheidsplicht wel motiverend werkt voor studenten. Of student-assistenten wel in hun eentje voor een klas moeten staan. Er is veel verbetering mogelijk. Maar hoe? Wie het weet mag het zeggen.