Turks politieoptreden
Als ik één ding zou moeten noemen om het verschil tussen Nederland en Turkije duidelijk te maken, dan zou dat het verschil in chaos en orde zijn. Nederland is een veel meer geordende cultuur dan Turkije dat is. In Istanbul hebben de bussen geen vaste vertrektijden, zijn de voetgangerstrottoirs vaak zo smal dat mensen noodgedwongen op de autoweg lopen en wanneer je bij een overheidsloket terecht moet voor het een of het ander, is het altijd maar gissen waar je heen moet. Dit alles met de nodige chaotische taferelen tot gevolg.
In Nederland is het allemaal veel strakker georganiseerd, dat zie je ook wel terug in de regelzucht. Je moet je bij zo ongeveer alles wat je wilt ondernemen afvragen of je daar niet eerst een vergunning voor moet aanvragen en je moet op straat altijd uitkijken of je niet in overtreding bent. Fietsen zonder licht, ergens oversteken waar geen zebrapad is of een propje papier op de grond gooien; voor een heleboel onbenulligheden kun je zomaar een boete krijgen. Over dit soort kleinigheden zal in Turkije zich absoluut niemand druk maken. Bovendien heb ik hier al veel politie gezien in Istanbul, maar ik heb nog nooit een agent een bon zien uitschrijven.
Toch kun je in Istanbul niet met elke kleine onschuldige actie wegkomen. Onlangs zat ik op één van de vele dakterrassen die Istanbul rijk is te genieten van het uitzicht. Halve toerist zijnde besloot ik uiteraard een fotootje te maken. Tot mijn verbazing stond de man die aan het tafeltje naast mij zat op, trok een politie-id uit zijn binnenzak en verzocht mij vriendelijk om de foto te verwijderen.
Stomverbaasd en onder het toeziend oog van de agent verwijderde ik de foto, maar niet zonder hem te vragen waarom het nodig was. In gebrekkig Engels en met veel gebaren beantwoordde hij mijn vraag. Wat bleek? Tegenover het dakterras was een stationeringsplaats voor politiebussen die streng bewaakt werden door gewapende agenten. Klaarblijkelijk is het ten strengste verboden om die op beeld vast te leggen.
Hoewel op mijn foto geen spoor van de politiestationeringsplaats te bekennen was, wilde oom agent blijkbaar geen enkel risico nemen. Ging de Turkse politie zich nu ook al druk maken om onbenulligheden? Een verklaring kan gevonden worden in de recente protesten. Demonstranten laten het niet na om de politie op te zoeken en te provoceren. En dan blijkt dat zoiets onnozels als het niet mogen maken van een foto in het licht van iets groters gezien kan worden. Daarmee was mijn verbazing over het verzoek van de agent weggenomen. Want boetes geven, doen agenten hier niet; met traangas spuiten wel. Dan is een bon van 35 euro voor je kapotte achterlicht toch niet zo erg.