Tweetalig is de toekomst

Ik ben op weg terug naar Utrecht. ‘De Intercity naar Maastricht vertrekt vanaf spoor 5; ICE international trein richting Parijs vertrekt over tien minuten.’ Alle omroepen worden vervolgens in het Engels herhaald. Welkom in de toekomst.

Al sta ik in de hoofdstad van Nederland, Nederlands is nog amper de daadwerkelijke voertaal. Ook op de universiteit wordt dit steeds sneller de werkelijkheid: Engelstalige bachelors en masters nemen in rap tempo toe. Het onderwijs behoort mee te gaan met zijn tijd, toch?

Internationale studenten vormen een steeds groter aandeel in de Nederlandse studentensteden. Zij verbreden onze blik op de wereld om ons heen. Maar een student uit Beijing heeft net zoveel nodig als een student uit Amsterdam. En de woningen waren al zo schaars. Ook vormt de nieuwe Engelstalige studie een bedreiging voor de kwaliteit van het onderwijs; hoe garandeer je dat iedereen de taal beheerst? Daarnaast zijn verschillende culturen in de klas een behoorlijke uitdaging. Iets wat voor ons vanzelfsprekend is, hoeft dat nog niet voor een ander te zijn.

De wereld om ons heen verandert sneller dan ooit en dwingt ons om over onze grenzen te kijken. Zijn wij een Nederlandse universiteit met internationale studenten of een internationale universiteit die toevallig in Nederland staat? Al deze veranderingen geven ons genoeg vragen die snel beantwoord moeten worden. Daar gaan nogal wat miscommunicaties bij ontstaan, maar laat je daar niet door afschrikken. Uiteindelijk zijn we hier allemaal om te leren.