The UnAmericans

Sommigen zullen het boek The UnDutchables gelezen hebben, maar voor degenen die dat (nog) niet hebben gedaan, een kleine uitleg.

In het boek wordt het dagelijkse leven van de gemiddelde Nederlander volledig belachelijk gemaakt door twee Amerikaanse auteurs die enige jaren in Nederland hebben gewoond. Vervelend is dat vrijwel alles wat ze belachelijk maken waar is. Maar ieder land heeft zijn eigen gekkigheden, niet waar? Een kleine reflectie op Amerika kan daarom vast geen kwaad. Vier maanden lesgeven en studeren is meer dan genoeg om het land van de hamburgers, hotdogs en donuts van een humoristisch, doch kritisch commentaar te voorzien.

Om te beginnen met iets fundamenteel belangrijks: het toilet. De auteurs van The UnDutchables hadden maar liefst acht pagina’s nodig om onze gebruiken omtrent het toilet te beschrijven, iets wat ook zou kunnen over het Amerikaanse toilet.

De auteurs grappen dat je in Nederlandse toiletten vaak met je benen tegen de muur aangedrukt zit vanwege de kleine ruimte. Dat klopt, in tegenstelling tot Amerikaanse toiletten waar je gerust een picknick voor de hele familie kunt organiseren vanwege de enorme ruimte.

Mocht je geen zin hebben in een picknick en gewoon willen plassen, neem dan even de tijd als je op het toilet zit. Want zodra je je billen van het toilet lift, zal het ongevraagd meteen gaan doorspoelen. Deze onaangename verassing maakt dat je uit paniek meteen je broek begint op te hijsen, maar terwijl je daarmee bezig bent kletsen de eerste spetters van het doorspoelen nog net tegen je schone lichaam aan. Heerlijk. Ondertussen kunnen nieuwsgierige voorbijgangers die de toiletten ook een bezoek brengen gezellig meegenieten van dit spektakel. Tussen de deur van het toilet en de muur bevindt zich namelijk een spleet van minstens twee centimeter. Wie dacht dat Amerikanen preuts waren, dat valt dus wel mee.

Zoveel gezelligheid als op het toilet, zal je overigens niet vinden in de huizen, restaurants en cafés van Amerikanen. Tl-verlichting is hier de vervanging van de bloemen en kaarsen in Nederland. Het idee erachter is dat je zo snel mogelijk de ruimte verlaat: veel eten en dan AUB snel wegwezen. Waarom Amerikanen zich nog steeds afvragen waarom ze te zwaar zijn, blijft dan ook een raadsel.

Niet alleen de restaurants helpen een handje mee met het snel en efficiënt vetmesten, ook supermarkten doen erg hun best. De verpakkingen zijn hier enkel gemaakt voor weeshuizen en de zoektocht naar suikervrije producten kun je beter meteen staken. Dik zal je hier hoe dan ook worden.

En in plaats van een bescheiden koekje bij de koffie, schotelen de Amerikanen je liever een vette hamburger voor. Het liefst met extra bacon en extra cheddar kaas. En vergeet de XL cola niet, met refill. Nog steeds geen diabetes? Iets beter je best doen.

Het proces van diabetes zal worden versneld door het aanschaffen van een auto. Iedereen heeft er eentje en het is een wedstrijd om de meest grote en patserige auto aan te schaffen. Hoe meer je auto vervuilt, hoe beter.

Vervuilen zijn de Amerikanen sowieso erg goed in – en dan heb ik het niet eens over de dagelijkse rit van veertig minuten naar de supermarkt. Nee, in de supermarkt vindt het echte vervuilingsproces plaats. Voor elk product dat je afrekent bij de cassière (inclusief nep lach en verplicht praatje) krijg je een apart plastic tasje. Alles in één tas doen? Ben je gek, dit is Amerika.

Ik zou nog een heel boek kunnen schrijven over de gebruiken van de Amerikanen. Want inderdaad lieve auteurs van The UnDutchables, wij kritische kaaskoppen weten het ook altijd beter.