UU’ers zijn welkom in Zeeland
Waarom zouden Utrechters op bezoek komen bij het University College Roosevelt? En wat zouden ze kunnen doen? Volgens dean Barbara Oomen kunnen ze leren van het onderwijs, gastcolleges geven of gewoon om uit te waaien.
‘Waarom zou een Utrechter langs willen komen in Middelburg?’ Of ik daar nog even een column over wilde schrijven, vroeg de hoofdredacteur van de DUB na drie dagen. Persoonlijk dacht ik dat het de redactie inmiddels wel duidelijk moest zijn. Een heel speciaal stukje UU, in het Gotisch stadhuis. Een hechte academische gemeenschap, met 600 studenten en 60 docenten van over de hele wereld, met spectaculaire onderwijsresultaten, toelatingen tot de beste masters en een hele hoge studenttevredenheid. Dit alles in een pittoresk stadje, dat het college heeft omarmd, op een steenworp afstand van het strand. De campus by the sea, dat zou toch een bezoek waard moeten zijn?
Maar goed, als ik probeer in kaart te brengen waarom Utrechters tot dusverre op bezoek kwamen, dan valt dat uiteen in een aantal redenen. De studenten vinden elkaar sowieso: om te debatteren, te musiceren, te MUN-nen (debatteren volgens het Model United Nations-model-red.) of gewoon voor de gezelligheid. De UU vindt onze studenten trouwens ook, bijvoorbeeld op de Future Fair: van de studenten die in Nederland blijven gaat de meerderheid na hun Liberal Arts and Sciences bachelor in Middelburg door naar Utrecht, om daar onvermijdelijk boven te komen drijven in honour’s programma’s, de Young Leaders League, PhD trajecten of projecten tot Nut van het Algemeen.
Wij hebben ook al jaren de warme belangstelling van de vele Utrechters die nadenken over onderwijsvernieuwing. In het brede Utrechtse palet van experimenten met onderwijsvernieuwing – de honour’s programma’s, de law colleges, de BaMa 3.0 – is dit ook een interessante, eigen variant: zo’n stand-alone college, met dedicated faculty, een onafhankelijke bedrijfsvoering, veel nadruk voor wereldburgerschap en een hechte town-gown relatie.
Welkome gasten zijn ook degenen die ons gewoon als deel van de club zien. Frits van Oostrom, Micha de Winter, Elsken van der Wall en de lange lijst andere prominenten die in de afgelopen jaren voor een volle Zeeuwse zaal een lentelezing gaf. Ooit ingesteld door Willem-Hendrik Gispen zijn deze Utrechtse lentelezingen inmiddels een instituut, en kijken de Zeeuwen reikhalzend uit naar de line-up van 2014 (Gerard ’t Hooft, Rosi Braidotti, Mirko Noordegraaf en Jan van Tartwijk).
De allermooiste reden kwam, wat mij betreft, van Ineke van Oosten en Dries Berendsen, die als verantwoordelijken voor facilitaire zaken en vastgoed ‘echt weer eens uitgebreid bij moesten praten’, en besloten dat dan maar in een lange autorit naar Middelburg te doen.
Uit dezelfde categorie ontvingen wij al een aantal delegaties die van hun heidag een Zeeuwse stranddag maakten. Eenmaal in Zeeland, zeggen zij vaak, vertraagt het leven, is er rust, waait er een frisse wind en schijnt de zon vaker.
Wat ook de reden, wij zetten graag de bolussen klaar in dit speciale hoekje UU, en zeggen tegen iedere geïnteresseerde Utrechter: ‘wees welkom’.