UU-student in een wellicht onafhankelijk Schotland
Donderdag 18 september is de grote dag. Dan stemt Schotland over onafhankelijkheid. Volgens de peilingen belooft het een spannende strijd te worden, maar hier in St. Andrews is daar weinig van te merken. In dit universiteitsdorpje lijkt iedereen tegen te stemmen. Voor het Yes-kamp is hier weinig te halen; voor het No-kamp is St. Andrews al binnen.
De universiteit ontvangt veel geld uit Londen en is bang veel inkomsten mis te lopen bij onafhankelijkheid. Daarnaast is er het internationale karakter: een groot deel van de bevolking bestaat uit Engelsen en Europeanen van het vasteland. Voor nationalisme is hier simpelweg geen plek. Ik ben een eenzame avonturier tegengekomen die Yes gaat stemmen, puur omdat hij benieuwd is naar wat er zou gebeuren.
Het referendum leeft hier vooral in de kranten. St. Andrews zelf staat nu in het teken van alle inkomende studenten. Het is een klein stadje met 17.000 inwoners van wie 7000 studenten. Als begin september alle nieuwe en terugkerende studenten arriveren, barst het hier uit zijn voegen.
St. Andrews is het beste voor te stellen als een Utrecht waarvan de binnenstad alleen maar bestaat uit het Domplein, het Janskerkhof en vooruit, misschien de Neude. Plak er een woonwijk aan vast, nog een campus voor de bètafaculteiten en gooi het vol met studenten. Voilà, St. Andrews. Denk er nog wat toeristische attracties (wat ruïnes van een kathedraal en een kasteel) en wat golfbanen (het spelletje is hier uitgevonden) bij en het plaatje is compleet.
Mijn leven als student in Schotland begint deze week als mijn colleges van start gaan. Enigszins geïntimideerd ben ik wel. De leeslijst is niet mals en iedereen is benieuwd waar ik mijn PhD over wil doen. In dit land doe je namelijk niet zomaar een master: dat doe je alleen als je echt verder wilt in het academisch wereldje. Dat in tegenstelling tot Nederland, waar je een master volgt om ergens aan de bak te komen. Maar enig idee wat deze studie mij gaat brengen, heb ik uiteraard niet. Daar hoop ik dit jaar achter te komen.
Wat het referendum brengt voor Schotland weet ik uiteraard ook niet. Veel plannen zijn vaag en onduidelijk. Ik zou tegen onafhankelijkheid stemmen, maar het is natuurlijk niet aan mij. Een historisch moment is het referendum sowieso, dus om dat mee te maken, is op zich al een belevenis.