The Valley of Death
Tijdens een zwak moment vlak voor mijn vertrek googelde ik ‘enge dieren in Vietnam’. Een vreselijke fout natuurlijk. Ik had wel ervaring met de nodige muizen in het gemiddelde Utrechts studentenhuis, maar van de foto’s die op mijn laptop verschenen, lag ik nachten wakker.
Nu ik inmiddels anderhalve maand in Vietnam woon, weet ik dat de enge dieren hier verdeeld zijn in twee cateagorieën:
1. Levende enge dieren
2. Enge dieren op je bord
Als vegetariër weet ik niet zeker welke ik meer moet vrezen.
De dieren uit de eerste categorie overvallen je meestal uit het niets. Een rattenfamilie in de keuken, kikkers onder het bed en ongedefinieerde vliegende monsters in m’n klamboe. Dieren die in Nederland als huisdier worden gehouden, zijn hier plotseling potentieel enge dieren. Vermomd als lieve straathondjes en schattige katten dragen zij allerlei ziektes met zich mee. Net zoals de onschuldig ogende muggen: malaria ligt op de loer en elk moment kunnen ze toeslaan.
De markt is daarentegen bij uitstek de plek om levende enge dieren bewust op te zoeken. Omdat het hun lot is spoedig tot de tweede categorie te behoren, wordt deze markt gniffelend de Valley of Death genoemd.
In de Valley of Death vind je spartelende vissen en krabben in afwasteiltjes, dikke padden in kooitjes en kippen met samengebonden pootjes. Op houten tafels liggen hondjes opgebaard, keurig gelakt met glimmende olie. De geur van het hondenvlees doet mij diep wegduiken in m’n sjaal, maar de lokale bevolking schijnt nergens last van te hebben.Tussen de kraampjes liggen mensen rustig in hangmatten te slapen. Ze komen alleen gapend van hun plaats om een dier met een mes de tweede categorie in te hakken. De dieren uit deze tweede categorie worden vaak pas eng juist omdat ze op je bord liggen. Hier vallen bijvoorbeeld varkensneuzen en gebraden rat onder.
Ik vroeg mijn Vietnamese studenten eens naar hun lievelingseten. Sprinkhanen was nog het meest geruststellende antwoord. “Teacher, als jij bij mij op bezoek komt, zou ik mijn moeder vragen eendenembryo’s klaar te maken en honderd jaar oude eieren die bewaard zijn in modder en geserveerd worden met een saus van gekookt bloed!”
Ik rilde. Dat was alleen nog het eten! Vorige week werd vanwege een feestje schorpioenenwijn bereid. De schorpioenen kropen eerst nog vrolijk over elkaar in de fles, maar door de grote hoeveelheid alcohol raakten ze steeds meer in paniek. Na een paar keer de fles goed door elkaar geschud te hebben, waren ze dood. Cheers!
Ik weet natuurlijk wel dat deze eetgewoonten deel zijn van de Vietnameze cultuur, maar ik verschuil me nog steeds achter m’n veilige bord rijst met groente. Met een boog loop ik om de straathondjes heen en smeer ik me braaf in tegen muggen. Het Grote Avontuur is op genoeg andere manieren te beleven. Het voordeel van de Vietnameze enge dieren is in elk geval duidelijk: de muizen in Utrecht kan ik nu wel aan!