Wanneer wordt kantine Educatorium nu eens opgeknapt?

De architecten van de gebouwen in De Uithof hadden volgens Bert Theunissen geen oog voor de gebruiker. Het Minnaert Gebouw is een dwaze vergissing, een parkeergarage is gezelliger dan het Educatorium.
Wanneer wordt de kantine van het Educatorium nou eens opgeknapt? Bent u daar wel eens geweest, zo om een uur of zes-zeven ’s-avonds in de winter? Een immense, groezelig verlichte betonnen hangar met hier en daar wat verloren hoopjes mens. Een parkeergarage is gezelliger. Dat de architect de menselijke maat niet in het vizier had toen hij deze ruimte ontwierp, is niet de enige reden voor de desolate sfeer die er hangt. Het meubilair bestaat uit lange rijen aftandse tafels en stoelen waar ik me voor schaam als ik gasten meeneem – wat ik dan ook als het even kan vermijd.
Wat is dat toch met de gebouwen in De Uithof, vooral met de architectonische hoogstandjes. Ik vind de meeste wel mooi, daar niet van. Het Minnaert Gebouw is een dwaze vergissing geweest met zijn mislukte binnenzee die inmiddels is getransformeerd in een kunstgrasballenbak zonder ballen voor studenten. Maar aan de buitenkant heeft het ontwerp toch wel wat. Het David de Wied Gebouw vind ik zelfs erg fraai. Over de UB lopen de meningen uiteen, maar dat laat al zien dat het een interessant gebouw is. En vooruit, ook het Educatorium trekt niet voor niets buitenlandse fotografen.
Maar de menselijke maat, dat is steeds het probleem. De eerste keer dat ik er moest zijn, liep ik beduusd op en neer langs de gevels van de UB: nergens een ingang te vinden. Het Minnaert kun je alleen in door een verscholen draaideurtje dat naar nergens lijkt te leiden. Vervolgens moet je een donkere trap met naar natte hond ruikende vloerbedekking op om bij de voormalige binnenzee te komen. En dan sta je pas aan het begin van de zoektocht naar de goed verstopte functionele ruimtes. Waar vroeger de ingang van een gebouw zo monumentaal mogelijk werd opgetuigd, simpelweg omdat daar de gebruikers binnenkwamen, lijkt het verschaffen van toegang tot hun creaties iets wat hedendaagse architecten tegen de borst stuit. De ingang is kennelijk een vervelend gat in hun visionaire ontwerp dat ze zo klein en onopvallend mogelijk houden.
Minachting voor de gebruiker spreekt niet alleen uit de kantine van het Educatorium, maar ook uit de onmogelijke trappen binnen de UB: de treden zijn zo diep dat je verplicht bent tot een silly walk om boven te komen. Wie hoogtevrees heeft gaat die trappen trouwens helemaal niet op. En zelfs het prachtige De Wied is mensvijandig: werken kun je er door de geluidsoverlast die de kantoorkooistructuur met zich meebrengt alleen met oordoppen in.
Meer voorbeelden zijn moeiteloos te bedenken, u weet er ongetwijfeld ook een paar. Zo een-twee-drie valt er aan de ergste makkes van de gebouwen niet veel te doen. Dan moet je heel drastisch ingrijpen, zoals gelukkig bij het Minnaert gaat gebeuren. Maar er zijn ook eenvoudige maatregelen te nemen waardoor ik me voor gasten niet meer hoef te schamen. Te beginnen met het meubilair en de verlichting van de kantine van het Educatorium.