Wat moeten ze wel niet van je denken?

Masterstudent Freek is en blijft gebiologeerd door menselijk gedrag. De wat-moeten-ze-wel-niet-van-mij-denken-gedachte zorgt voor vreemde taferelen, concludeert hij.Ik liep laatst op straat. Gezien het ruime aanbod daarvan is dat niet heel bijzonder, maar mijn rustige ommetje werd wel op een merkwaardige manier verstoord. Er kwam een man de hoek om en hij liep mijn kant op. Hij zag dat ik hem zag en toen gebeurde er iets vreemds. Hij schrok. Gelukkig niet van mij, en zo te zien bleef blinde paniek ook uit. Hij begon echter wel theatraal op zijn zakken te kloppen. Waarschijnlijk omdat hij iets was vergeten mee te nemen voor zijn tocht op straat; zijn telefoon of iets dergelijks. Nadat hij geconstateerd had dat het voorwerp echt niet in zijn zak zat, zuchtte de man diep en liep terug in de richting waar hij vandaan kwam.   Vrijwel direct vroeg ik me af of de man ook zo had staan kloppen als ik er niet bij was geweest, of als hij mij niet had gezien. Het lijkt mij namelijk sterk dat hij zijn vergeten voorwerp, door het geklop op zijn zakken, als door een soort van toverspreuk weer kon laten verschijnen. Nee, het schrikken, voelen en zuchten was allemaal om mij niet te laten denken: “Nou, die man daar draait zich plotseling om, het is vast een ontsnapte krankzinnige, dat kan haast niet anders.” Of iets in die trant. Maar ook zonder dit soort toneelstukjes maken we het ons veel lastiger dan het hoeft te zijn. Denk maar eens aan die keer dat je de gehele straat uit fietste, terwijl je halverwege al wist dat je verkeerd reed. Omkeren zou veel logischer zijn, je bent immers al laat en elke meter in de verkeerde richting brengt je nog verder van je doel af. Toch fiets je door en neem je zelfs een andere straat om terug te rijden, want wat moeten de andere weggebruikers niet van je denken?Precies, niets! Behalve dat je misschien even in de weg staat, maakt het niemand ook maar iets uit dat je omkeert. Sterker nog, zodra je uit het zicht bent, weten ze hoogstwaarschijnlijk niet eens meer hoe je eruit ziet.  We halen constant de meest rare fratsen uit om maar niet als vreemd te boek te komen staan. Maar wiens boek? We denken wel dat alles om ons draait, maar anderen letten net zo min op jou dan andersom. Alleen jij maakt het zo bewust mee, omdat je de rest van de dag ook al met jezelf bezig bent. Het klinkt misschien confronterend, maar vrijwel niemand is in je geïnteresseerd.Stap met die gedachte nou eens de straat op (vergeet je telefoon niet) en kijk met een open blik naar de wereld. Word je ervan bewust dat het niet allemaal om jou draait en wind je niet zo op over wat anderen van je denken. Je zult zien dat dat een hoop zorgen wegneemt, of er in ieder geval toe leidt dat je gewoon omkeert met je fiets.