Wat te doen na het afstuderen?

Ik heb altijd al een beetje gemixte gevoelens gehad bij mensen die zeggen dat ze sinds hun [1. Leeftijd van een peuter] al [2. Beroep met veel aanzien of status] wilden worden en het ook daadwerkelijk voor elkaar hebben gekregen of goed op weg zijn. In eerste instantie word ik enorm angstig als een charmant en welbespraakt iemand met overdreven gevoel van eigenwaarde mij dit vertelt, omdat ik vrijwel meteen denk dat ik een gevaarlijke psychopaat voor me heb. Nadat ik die eerste indruk echter voor mezelf relativeer (ik heb de gewoonte dingen groter te maken dan ze zijn), kom ik tot de conclusie dat de desbetreffende persoon gewoon over een grote (en waarschijnlijk gezonde) portie zelfvertrouwen beschikt. De gemoedstoestand die daarop volgt, is meestal jaloezie. Anders dan angst voor psychopaten is het niet een raar gevoel om te hebben, geloof ik.

Want uiteraard gun je het jezelf ook om een pad te belopen met een duidelijk einddoel in zicht. Het leven brengt genoeg onzekerheden met zich mee, om die reden zou het maar al te fijn zijn om precies te weten wat je eindbestemming is. De vraag “Wat wil je later worden of doen?” kan ik nog niet beantwoorden en ik ben al begonnen aan mijn masteropleiding! Om het allemaal nog erger te maken, kan ik je ook geen diepgaand, spiritueel of magisch antwoord geven op de vraag waarom ik [3. Studie met veel baankansen heb gestudeerd. Ben ik dan werkelijk zó verdwaald in het leven?

Die vraag kan ik dan weer wel beantwoorden. Ik ben waarschijnlijk net zo verdwaald als de jonge studenten die van studie switchen, afgestudeerden die traineeships beginnen in een totaal onbekend vakgebied en volwassenen in een midlife crisis (oké, misschien is het nog net niet zo heftig). Maar ik weet dat ik gelukkig niet de enige ben. Daarnaast zou je die onschuldige onwetendheid natuurlijk als een grote en spannende ontdekkingsreis kunnen zien. Hoe dapper moet je wel niet zijn zonder uitgestippeld levensplan?

Jaloezie maakt uiteindelijk plaats voor respect en bewondering. Het is natuurlijk altijd geweldig om je dromen na te jagen en ik kan het alleen maar aanmoedigen. Ik vind het zelfs een hele aantrekkelijke eigenschap als iemand precies weet wat hij of zij wil in het leven en er vol voor gaat. Mocht ik ooit doorbreken in de literaire wereld: ik kon al eerder columns schrijven dan dat ik het alfabet kende.