Wonen op de IBB? Ik zeg nee!
Wanneer je zegt dat je als student in een monument woont dan zul je eerder denken aan een (ietwat vervallen) pand aan de Oudegracht dan aan de oranje, gele en rode flats van het Tuindorp-West Complex (TWC). Toch zijn deze pareltjes aan de horizon behoed voor eventuele toekomstige sloopplannen van de SSH met de benoeming tot gemeentelijk monument. Campuscolumnist Mathijs Geurts zou graag zien dat juist de IBB beschermd wordt als immaterieel cultureel erfgoed.
Utrecht is aan het verduurzamen. Dat is niet alleen terug te zien in de renovatiewerken van bijvoorbeeld de Universiteitsbibliotheek in de binnenstad (was de uitloop van deze werkzaamheden nou echt niet te voorspellen?), maar ook bij de grootste huisvester van studerend Utrecht. Duurzaamheid lijkt voorop te staan en dit betekent dat er slachtoffers gaan vallen. Zo lijkt het tenminste te voelen voor de bewoners van de IBB, want hun geliefde complex staat op de nominatie om tegen de vlakte te gaan. Zonde, zo zeggen de bewoners uiteraard. Er zou hiermee een stukje studentencultuur verloren gaan. De IBB zou beschermd moeten worden!
Begrijp mij niet verkeerd, ik houd van de studentencultuur en zou deze ook het liefst wettelijk beschermd zien worden, maar of de IBB hiervoor dan als voorbeeld zou moeten dienen? Er zou daar een gemeenschapszin zijn die wij op het TWC missen. Hier verbaasde ik me nog wel meer over dan over het feit dat Geurts blijkbaar brutalistische naoorlogse architectuur niet kan waarderen. Als er een studentencomplex is met een echt gevoel van gemeenschap dan is het wel het Tuindorp-West Complex.
Want waar anders kom je als buurt om de week op vrijdag bij elkaar om bier te drinken op kosten van de SSH? Zwembaden die bij de IBB vanwege ruimtegebrek in de woonkamer moeten worden neergezet kunnen wij voor de deur op de galerij plaatsen. De gallerij is voor ons niet alleen de entree tot ons nederige stulpje, het is als een gemeenschapsplein waar wij samen komen om te feesten, barbecueën en klagen. Want als gratis bier ons nog niet het ultieme groepsgevoel kan geven, dan is het wel het klagen over incompetente pakketbezorgers, falende liften, vreemde lui die midden in de nacht de hele flat wakker bellen en uiteraard de hele zomer om zeven uur ’s ochtends je bed uit gejaagd worden door de sloop van het oude belastingkantoor. Niets geeft op microniveau de Nederlandse (studenten)cultuur zo goed weer als het TWC.
Waar het TWC een unieke gemeenschap is op zowel verticaal als horizontaal niveau is de IBB niets meer dan een dertien-in-een-dozijn-studentencomplex, te vinden in elke gemiddelde universiteitsstad. Mocht dat complex binnenkort inderdaad gesloopt worden dan hoop ik dat dit nog voor het einde van mijn studententijd gebeurt. Zo kan ik vanuit mijn monumentale toren nog een laatste keer op jullie neerkijken.