Zoethouders voor boze studenten

Mijn huisgenoot gooit een blik Klok naar mij terwijl hij languit in het gras gaat liggen. We hebben zojuist op een doordeweekse dag een potje gevoetbald op het kunstgras in de buurt. Terwijl het zonnetje volop schijnt en wij achterover genieten van ons halflauwe biertje, hoor ik mijn huisgenootje zeggen: ‘Wat hebben we het toch goed.’ Even vergeten we de coronacrisis, die precies een jaar geleden begon in Nederland. We hadden toen nog geen idee waar we in zouden belanden.

De situatie in Nederland veranderde heel snel en we gingen van lockdown naar lockdown. In al die tijd gingen bedrijven failliet, kwamen vaccins op de markt en werd wandelen uitje nummer 1. Deze week verscheen in de NRC de kop: ‘Studenten slikken de zoethoudertjes niet meer’, een titel die veel gedeeld werd onder studenten. Alsof ik het opinieverhaal wil kopen op Bol.com struin ik door de reacties. De overgeëmotioneerde wijze waarop het geschreven is met een overvloed aan kromme vergelijkingen zijn vast door mijn medestudenten, die dit bericht massaal deelden, over het hoofd gezien. Mogelijk hebben ze het artikel helemaal niet gelezen, want welke student leest tegenwoordig nog de krant.

Als studenten hebben we het niet best in deze tijd. Eenzaamheid onder studenten was nog nooit zo groot. Je kan geen terrasje meer pakken, geen fysieke colleges meer volgen en we hebben lange tijd niet of nauwelijks kunnen sporten. We hebben het gewoon niet makkelijk, maar wie heeft dat nu wel? Natuurlijk heeft de CEO van Thuisbezorgd een topjaar, en is de eigenaar van Bol.com aan het chillen in zijn gloednieuwe villa, maar het overgrote deel van Nederland ligt er niet zo bij. De opinie in de NRC spreekt over ‘de vergeten studenten’. Zoethoudertjes zouden niet meer geaccepteerd worden, maar volgens mij ligt het toch genuanceerder.

‘De zoethoudertjes’ zijn toch mooi meegenomen. We hebben een verlenging op ons studenten OV, als je dit jaar afstudeert bij je master krijg je een coronabonus, volgend jaar betalen we maar de helft van het collegegeld, het BSA is bijna overal verlaagd naar 37,5 studiepunt en de aanvullende beurs is verlengd mocht die dit jaar aflopen. Dit alles terwijl we ook nog gewoon kunnen studeren en dus niet eens vertraging op hoeven te lopen.

Toch is de studentenpopulatie boos. We worden vergeten, geminacht en achtergesteld. Maar waar zijn de compensatieregelingen voor andere Nederlanders? Krijgen de ouderen ook extra AOW of pensioen? Krijgt iedereen 1000 euro korting op zijn volgende abonnement of opleiding? Hoeven hypotheken tijdelijk niet betaald te worden? Natuurlijk niet. De student wordt overgecompenseerd vergeleken met andere groepen in onze samenleving. We zeuren over onze zoethoudertjes, terwijl de rest van Nederland al een jaar geen zoet heeft gekregen.

In een crisis als deze heeft het geen zin om te segregeren en altijd maar naar je eigen groep te kijken. Niemand heeft profijt van deze crisis en iedereen wil compensatie. Laten we ons alsjeblieft niet altijd in een slachtofferrol plaatsen. We moeten beginnen met de kar te trekken, in plaats van erachteraan te hollen. Bezorg een bloemetje bij een verzorgingstehuis, stuur een kaartje naar je ouders, haal je bier bij je favoriete kroeg. Misschien dat je dat zelfs wel kan betalen met je gekregen zoethoudertjes.