Ambitie is vies

Ambitie is begeerte en dat is vies. Campuscolumnist Frank Gerritse ontdekt dat de kantjes ervan af lopen tegenwoordig gezien wordt als het nieuwe harde werken.
Goudvissen (Carassius auratus auratus) zijn gekleurde giebels (Carassius gibelio) en behoren tot de karperachtigen. In het wild kunnen deze vissen bijna een halve meter lang worden. Wanneer ze echter gehouden worden in een kleine glazen kom groeien ze amper en blijven ze lekker handzaam. Wel zo gemakkelijk voor de aquariumhouder. Groei is alleen mogelijk als de omgeving dat toestaat.
Ook in de vijver van de samenleving houdt men vissen het liefst in kleine kommen. In het Calvinistische Nederland is het tiende gebod, gij zult niet begeren, meer dan eens synoniem voor gij zult geen ambitie hebben. Ambitie is begeerte en dat is vies. Vooral als het gepaard gaat met hard werken. Wie hard werkt en zijn/haar kop boven het maaiveld uitsteekt loopt het risico deze kwijt te raken. Heerlijk vinden we het om hoge bomen veel wind te zien vangen (en liefst ook te zien breken). Bah.
Erg typerend voor deze afkeer van ambitie is een tegenwoordig veel gehoorde groet op de werkvloer. Waar men vroeger elkaar tenminste nog ‘werkse!’ toeriep aan het begin van de werkdag, hoor ik tegenwoordig overal om me heen, van ziekenhuis tot universiteit tot supermarkt, steeds vaker kreten als ‘rustig aan hè!’.
De kantjes ervan af lopen is, zeker nu ambitie straks wellicht extra duur betaald moet worden, het nieuwe harde werken. Hoeveel woorden heb ik al voor deze column? Een goede tweehonderd pas, dat is nog lang niet in de buurt van de streefwaarde van driehonderdvijftig. Ik vind het wel best voor deze keer. Rustig aan hè!