Bandenspanning
Fiets en ik. Campuscolumnist Dieudonnée van de Willige is maar wat trots op haar oude brik. Maar ja, is het veilig een oldtimer te gebruiken voor woon-studieverkeer?
Fiets en ik hebben een goede band. Figuurlijk dan, want afgelopen week was hij lek. Als student is dat een ramp van miniformaat – een vlugge berekening leert dat ik dit collegejaar 2100 kilometer op de teller bij mag schrijven, er even vanuit gaande dat Fiets en ik alleen uitstapjes maken van en naar de Universiteit. Ook heb ik onlangs voor de duizendste keer diezelfde route mogen afleggen en daarmee ruim 83 uur gewonnen op reizen met het OV. Fiets, die nog stamt uit de jaren zeventig en dus twee keer zo oud is als ik, is daarmee een kwiek en geliefd oudje.
Reden genoeg om ons onmiddellijk naar de dichtsbijzijndste fietsendokter te haasten. In het verleden pakten dergelijke uitstapjes altijd goed uit en werd Fiets geroemd om zijn bouwkwaliteit en conditie (“Zo maken ze ze tegenwoordig niet meer, wees er zuinig op!”) waardoor ik uiteraard best trots op ‘m was. Nog steeds, want ik had afgelopen week zeker vijf keer onvermijdelijk door glas moeten fietsen voor de veertig jaar oude achterband zijn laatste adem uitblies. Niks om je voor te schamen, vond ik. Helaas dacht de fietsenmaker daar anders over, want hoewel hij Fiets binnen twee uur van een nieuwe achterband met kek gekleurd ventieldopje had voorzien, kreeg ik hem niet terug zonder bloemlezing over veiligheid en verantwoordelijkheid.
Fiets heeft namelijk een verrot frame en is een gevaar in het verkeer. Zijn wielen staan krom, de spaken zijn nooit goed geweest en er zit meer roest aan dan dat er metaal over is. Onverantwoord: binnen nu en een maand sla ik onvermijdelijk over de kop, waarbij ik omstanders ten val breng en auto’s ondersteboven in de grachten doe belanden. Oldtimers gebruik je niet voor woon-werkverkeer, die horen onder een laken in de garage. “Meneer, met alle respect, hij staat wel binnen gehoorsafstand”, probeerde ik nog. Het mocht niet baten. Tijd voor zijn pièce de résistance: met de wielen in deze staat zou de achterband, waarvoor ik zojuist vier tientjes had neergelegd, twee keer zo hard slijten.
Gelukkig was hij het met me eens dat het voor zijn inkomsten geen kwaad kon, die studenten die hun brikjes maar blijven oplappen. Bij een volgend hiaat weet ik me in ieder geval verzekerd van een spoedige redding. Daarbij, Google leert me dat ik nog eens 1800 à 2000 km kan fietsen, extra slijtage inbegrepen. Een gelukje, want ik hoef nog maar 380 keer van en naar de Universiteit te fietsen. Astronomische getallen? Studenten weten wel beter.