De carrièreadviezen van mevrouw de helderziende

Als je echt niet meer weet hoe je toekomstige carrière eruit zal zien, kan je altijd nog een helderziende raadplegen. Campuscolumnist Niels Peuchen deed dat en kreeg een onverwacht advies.

Ik ben niet goed in het overboord gooien van mijn dromen. Zo begin ik elk jaar opnieuw aan mijn debuutroman. Tevergeefs, want bij iedere poging heb ik al na vijf pagina’s geen ideeën meer. Dezelfde koppigheid speelt op wanneer ik nadenk over mijn toekomstige carrière. Alhoewel ik in mijn vorige column besloot om programmeur te worden, is de sluimerende aanwezigheid van mijn journalistieke ambities moeilijk uit te bannen.

De onzekerheid begon weer aan me te knagen. Daarom waagde ik me aan een beroepskeuzetest. Daarvoor moest ik onder meer invullen hoezeer bepaalde activiteiten mij aanspraken, zoals 'glas wegbrengen naar de glasbak' (niet heel erg) en 'Aziatische meubels importeren' (ik koop liever IKEA-meubilair).

Toen ik de resultaten kreeg voorgeschoteld, bleek ik bovengemiddeld onderzoekend te zijn. Gezien de hoeveelheid tijd die ik aan mijn zoektocht naar een carrière besteed, verbaast me dat niet.

De test adviseerde bovendien de resultaten te bespreken met anderen, zoals een loopbaanadviseur. Omdat ik zo’n adviseur niet direct voor handen had, dacht ik na over alternatieven, zoals vrienden of familie.

Maar eigenlijk wilde ik praten met iemand die mij echt kon doorgronden, geen vooroordelen zou hebben en zeker weet wat verstandig is. Naar wie kun je dan toe? In een vlaag van verstandsverbijstering ging ik op zoek naar, jazeker, een helderziende.

Via via stuitte ik op waarzegster Cynthia. Aan haar mocht ik twee vragen stellen voor slechts 5 euro. Dat leek me geen geld voor een uitgekiend carrièreadvies. Via de mail vroeg ik Cynthia naar mijn toekomst en  binnen no time had ik een antwoord.

Op basis van haar 'reading' adviseerde ze: blijf in jezelf geloven, want het gaat je lukken. Mijn moeder zou ongetwijfeld hetzelfde zeggen, maar Cynthia had er natuurlijk een gave voor.

Daarnaast gaf ze mij als tip dat ik meer op de voorgrond moest treden. Op die manier zou ik bereiken wat ik wilde. Want, zo zei ze, ik had potentie voor het journalistieke vak en moest absoluut niet opgeven.

Op de voorgrond treden, dát was advies waar ik iets mee kon: ik besloot mijn eerstvolgende column opnieuw aan mezelf te wijden.

Cynthia sloot af met iets waarover ik helemaal geen advies verwachtte. "Het zou best kunnen dat je later in je leven boeken gaat schrijven", zei ze, "want ik heb heel vluchtig een boek gezien".

Nog dezelfde middag begon ik voor de zoveelste keer aan mijn debuutroman. Misschien moet je wel gewoon koppig zijn als het om je dromen gaat.