De vroege vogel

Tútutùtútutùtútutùt! Met geweld word ik uit mijn slaap gerukt en nog half in mijn dromen veeg ik de wekker (lees: app, die telefoons kunnen alles tegenwoordig) naar rechts om hem uit te zetten. Ik zie 08:23 staan. “Als de tijd begint met een 0 weet je dat het te vroeg is”, denk ik nog. Of zoals ze in een bepaald land zeggen: een nul vooraan, niet opstaan. Nja, dat is eigenlijk nergens een uitspraak. Maar vanaf nu dus wel.

Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en vervloek mezelf dat ik niet eerder mijn nest ben ingedoken. De koude douche weet mijn lichaam enigszins wakker te schokken maar mentaal hiberneer ik nog. En dan begint de reis naar college…

Nadat ik het equivalent van de reis naar Mordor achter de rug heb, ben ik op de uni aangekomen en eenmaal in college gezeteld, doe ik mijn uiterste best om niet in slaap te vallen. Het hele college gaat langs me heen, want alle energie die ik in deze toestand tot mijn beschikking heb, wordt naar mijn oogspieren geleid zodat mijn ogen niet dichtvallen. “Wat een verspilling van mijn tijd. Ik steek toch niks van het college op. Ik had net zo goed in bed kunnen blijven liggen. Aah… bed.” Deze mijmering wordt onderbroken door de docent die een vraag stelt aan het publiek in de hoop dat mensen beter meedoen. Niets blijkt minder waar.

Ik kijk in het rond en zie een heel leger om me heen van mensen die wel fysiek maar niet mentaal aanwezig zijn, en ook duidelijk tegen de slaap vechten… maar wat hoor ik daar?

Een zacht zoevend geluid. Dat kan maar één ding zijn, maar nee dat geloof ik niet... Zou het waar zijn?

Ik ken de verhalen nog maar al te goed, verhalen die me als kind verteld zijn over een mythisch wezen, maar ik had het altijd afgeschreven als fictie. Ik kijk naar de bron van het geluid, en ja hoor, daar is het, in al zijn glorie:

De vroege vogel, met zijn uitgeruste, kristalheldere blik. Ik was met stomheid geslagen. Alsof ik Bigfoot zag. Ik kijk weer om me heen en niemand lijkt door te hebben dat we de zaal delen met zo’n uitzonderlijk zeldzaam specimen. Freek Vonk kan elk moment door de deur vallen met zijn filmploeg.

Wat ik ook zie, is een verscheidenheid aan mensen: lang, klein, dik, dun, mooi, lelijk. Allemaal verschillende personen, met verschillende persoonlijkheden, verschillende levensverhalen. Individuen met hun eigen dromen en preferenties.

Maar ondanks deze verscheidenheid worden we gedwongen om te conformeren aan het rooster van de vroege vogel. Dit stamt nog uit de tijd van de agricultuur, toen mensen vroeg moesten opstaan om te oogsten. Maar het is 2017. Waarom houden we nog steeds vast aan dit archaïsche fenomeen? Niet alleen is dit immoreel, ook is het ineffectief. Het college is gewoon verspilling als niemand oplet. Bovendien beleeft de docent er ook geen plezier aan als hij les moet geven aan de zee der zombies.

Geef minder vroege colleges.  Dat lijkt me voor alle studenten een uitkomst.