Demonstreren met een nationalistisch tintje

Studenten die wel kwamen opdagen bij de actie tegen de NS waren in het oranje of met een Nederlandse vlag. Niels Peuchen had meer waardering voor de studentes die een leus schreven op een hoeslaken uit de Action.

Eigenlijk was ik van plan om het NK treinreizen over te slaan. Ik dacht eigenlijk dat het NK eerder een 'nep-evenement' was dan een echte demonstratie. Net als het Gansdorps Fierljep-festival en Faraokedag bijvoorbeeld.

Toen ik op Utrecht Centraal aankwam - ik moest toch in de buurt zijn -, bleek een stel studenten daadwerkelijk te demonstreren. Ten opzichte van de vorige demonstratie die ik bijwoonde was de boodschap hier direct duidelijk: studenten moesten in de spits kunnen blijven reizen. Het hielp dat de initiatiefnemers shirts droegen met daarop '#studentinspits' en niet een onverstaanbaar betoog over Indonesië hielden. Dat de groep studenten zich praktisch beperkte tot deze initiatiefnemers, hielp minder.

Aan het geheel zat nog iets vast waar ik minder enthousiast over werd: het had een nationalistisch tintje. Dat begon er al mee dat deelnemende studenten werden opgeroepen zich in het oranje of in het rood-wit-blauw te kleden. Mijn gevoel werd versterkt doordat een van de aanwezigen rondliep met een Nederlandse vlag. Ik vroeg me af of hij de gelegenheid aangreep om zijn supporters-outfit uit de kast te halen nu Oranje niet bij het EK voetbal is.

De twee studentes die een wit hoeslaken hadden gekocht bij de Action en daarop 'Studenten uit de spits? Dacht het NIET' hadden gespoten, vond ik sympathieker. Ik stelde me voor dat studenten er in de jaren ’60 op dezelfde manier bij stonden, maar dan met een hoeslaken gekocht bij de Vroom & Dreesman. Ik had dan ook oprecht te doen met de dames toen ik ’s avonds vernam dat ze hun spandoek kwijt waren. Dat leek me toch zonde van een goed hoeslaken.

Op het protest kwamen weliswaar meer studenten af naarmate de ochtend vorderde, maar wel van het verkeerde soort. Het was het soort studenten waarvan ik deel heb uitgemaakt: zij die journalistiek studeren. Gebeurt er iets opvallends in Utrecht (groot hoeft het niet te zijn), dan komen ze er massaal op af. Met camera’s slaan ze het gebeuren gade en proberen ze hun vele student-collega’s buiten beeld te houden. Ik denk niet dat de initiatiefnemers hun aanwezigheid erg vonden: de toeloop zorgde ervoor dat het aantal aanwezige studenten verdubbelde.

Ik moest opnieuw aan mijn eerste column denken. Zou de these, dat mijn generatie niet kan demonstreren, kloppen? Of was het probleem dat het NK treinreizen aanvankelijk niet was neergezet als een ouderwetse demonstratie? Hadden mensen verkeerde verwachtingen? Misschien hoopten ze wel op een echt kampioenschap en dropen ze teleurgesteld af toen dat niet het geval was.

Daarom ben ik nu bezig een daadwerkelijk Nederlands kampioenschap treinreizen te organiseren. Twee disciplines die het sowieso gaan halen, zijn ’100 kilometer Sprinter' en 'Hink-overstap-sprong'. Ik durf te wedden dat ik hiermee wél mensen trek.

Campuscolumnist
on 22/03/2016

Studenten die wel kwamen opdagen bij de actie tegen de NS waren in het oranje of met een Nederlandse vlag. Niels Peuchen had meer waardering voor de studentes die een leus schreven op een hoeslaken uit de Action.

Eigenlijk was ik van plan om het NK treinreizen over te slaan. Ik dacht eigenlijk dat het NK eerder een 'nep-evenement' was dan een echte demonstratie. Net als het Gansdorps Fierljep-festival en Faraokedag bijvoorbeeld.

Toen ik op Utrecht Centraal aankwam - ik moest toch in de buurt zijn -, bleek een stel studenten daadwerkelijk te demonstreren. Ten opzichte van de vorige demonstratie die ik bijwoonde was de boodschap hier direct duidelijk: studenten moesten in de spits kunnen blijven reizen. Het hielp dat de initiatiefnemers shirts droegen met daarop '#studentinspits' en niet een onverstaanbaar betoog over Indonesië hielden. Dat de groep studenten zich praktisch beperkte tot deze initiatiefnemers, hielp minder.

Aan het geheel zat nog iets vast waar ik minder enthousiast over werd: het had een nationalistisch tintje. Dat begon er al mee dat deelnemende studenten werden opgeroepen zich in het oranje of in het rood-wit-blauw te kleden. Mijn gevoel werd versterkt doordat een van de aanwezigen rondliep met een Nederlandse vlag. Ik vroeg me af of hij de gelegenheid aangreep om zijn supporters-outfit uit de kast te halen nu Oranje niet bij het EK voetbal is.

De twee studentes die een wit hoeslaken hadden gekocht bij de Action en daarop 'Studenten uit de spits? Dacht het NIET' hadden gespoten, vond ik sympathieker. Ik stelde me voor dat studenten er in de jaren ’60 op dezelfde manier bij stonden, maar dan met een hoeslaken gekocht bij de Vroom & Dreesman. Ik had dan ook oprecht te doen met de dames toen ik ’s avonds vernam dat ze hun spandoek kwijt waren. Dat leek me toch zonde van een goed hoeslaken.

Op het protest kwamen weliswaar meer studenten af naarmate de ochtend vorderde, maar wel van het verkeerde soort. Het was het soort studenten waarvan ik deel heb uitgemaakt: zij die journalistiek studeren. Gebeurt er iets opvallends in Utrecht (groot hoeft het niet te zijn), dan komen ze er massaal op af. Met camera’s slaan ze het gebeuren gade en proberen ze hun vele student-collega’s buiten beeld te houden. Ik denk niet dat de initiatiefnemers hun aanwezigheid erg vonden: de toeloop zorgde ervoor dat het aantal aanwezige studenten verdubbelde.

Ik moest opnieuw aan mijn eerste column denken. Zou de these, dat mijn generatie niet kan demonstreren, kloppen? Of was het probleem dat het NK treinreizen aanvankelijk niet was neergezet als een ouderwetse demonstratie? Hadden mensen verkeerde verwachtingen? Misschien hoopten ze wel op een echt kampioenschap en dropen ze teleurgesteld af toen dat niet het geval was.

Daarom ben ik nu bezig een daadwerkelijk Nederlands kampioenschap treinreizen te organiseren. Twee disciplines die het sowieso gaan halen, zijn ’100 kilometer Sprinter' en 'Hink-overstap-sprong'. Ik durf te wedden dat ik hiermee wél mensen trek.

Tags: campuscolumnist

Advertentie