Een dag in de bubbel
Op Koningsdag was ik bij Oranjebloesem, net als iedereen. Ik weet niet precies hoeveel festivalgangers er waren, maar volgens mij heb ik ze allemaal gezien. Ik zeg ‘iedereen’ omdat mijn vrienden, kennissen, buren, studiegenoten, neven, nichten, huisdieren, aartsvijanden, ballenjongens, zeebaarzen, potloodventers en facebookgenoten ook allemaal leken te gaan. Wie ik niet kende had wel dezelfde kleren, dezelfde schoenen en dezelfde blik. Ik zat op Koningsdag in een bubbel.
Het idee dat iedereen in een bubbel zit, is vrij modieus. Onze omgeving bestaat tegenwoordig uit mensen die hetzelfde soort baan hebben, dezelfde dingen doen, ons op dezelfde manier vermaken en bovenal hetzelfde denken. Het is sowieso lastig om de aanname dat iedereen zo is als jij te vermijden, maar social media versterkt dit effect. De algoritmes van Facebook en Google zorgen dat mensen alleen in contact komen met dingen waar ze het mee eens zijn. Daarom zit ik vermoedelijk in een studentenbubbel, in een middenklassebubbel, een jongerebubbel, een westerse bubbel en een blanke-heteroseksuele-mannenbubbel, om van mijn mensen-die-de-film-Pulp-Fiction-best-wel-leuk-vinden bubbel nog maar te zwijgen.
Ik had het er op Koningsdag over met een huisgenootje, zij was daar toevallig. Tijdens het gesprek kwam ik erachter dat ik in nog een bubbel zit, namelijk de mensen-die-zeggen-dat-ze-in-een-bubbel-zitten bubbel.
Ik denk dat de zorg om je bubbel niet in alle groepen aanwezig is. En juist die zorg suggereert een open wereldbeeld. Streng gereformeerde christenen zullen zich zelden zorgen maken om hun weinig gevarieerde mediadieet. Iemand die in een hutje op de steppen van Afrika woont, zit ook in een bubbel. Die gevallen zijn een schrijnender dan een student die GroenLinks liket op Facebook.
Ik pleit dan ook voor het oprichten van een stichting die allereerst voor bewustwording zorgt in die groepen. Het moet mogelijk zijn om voor minder dan 30 cent een flyer naar de Serengeti te sturen waarin duidelijk uitgelegd wordt hoe de lokale bevolking zich minder afrocentrisch op kan stellen. Een stukje bewustwording. Ze zitten daar immers ook in een bubbel, maar ze weten het niet eens.