Heilzaam vergif

Uit de boxen klinkt dezelfde muziek als iedere week. Jannah draait meestal soul, ik rock. In een goede kroeg verandert niet veel - daarom wordt het interieur al eeuwenlang opgetrokken uit hetzelfde bruine eikenhout. Naarmate we dezelfde strakgetapte biertjes als iedere week uit de tap toveren, stijgt ook het geouwehoer in gebruikelijk volume op uit de menigte. Het mogelijke resultaat van de audities verdwijnt even uit gedachten. De avond smelt samen met alle andere maandagavonden. Het leven staat op pauze.
Slechts voor sommigen in deze kroeg gloort een glansrijke carrière in de muziekwereld. De meesten zullen hun ambities zien verschrompelen als het gezicht van Amy Winehouse in haar laatste dagen. Wat dat betreft verschilt de bar in een cultuurcentrum als Parnassos niet veel van een Amerikaanse dorpskroeg vol fabriekloze fabrieksarbeiders, of van elke andere kroeg in de wereld. Overal wordt beschutting gezocht voor de onzekerheid van het bestaan. Misschien genieten alcoholhoudende dranken daarom een wereldwijde status als sociaal geaccepteerde harddrugs. In combinatie met voorspelbare muziek en een eikenhouten interieur, bezitten ze het vermogen om de toekomst te verdrinken in de tijdloosheid van een kroegavond.
Dan slaat de klok één uur. De avond is ten einde. Zodra de laatste gasten zijn vertrokken, schenken Jannah en ik nog een Palmpje voor onszelf in. Een glaasje heilzaam vergif om ons eigen leven op pauze te zetten, voordat ook wij de nacht in fietsen. Hopelijk blijft het droog.