Het jaar van ChatGPT

Vorig jaar eind november werd ChatGPT gelanceerd. Vanaf dat moment stond heel X (toen nog gewoon lekker Twitter) en Tiktok vol met voorbeelden van wat de chatbot van OpenAI wel niet allemaal kon presteren. Hij/zij/hen(?) bleek tot van alles in staat; van een 21 diner lied of speech in de stijl van Shakespeare of de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring tot een vakantieplan voor je huisweekend in Antwerpen. 

In Nederland lopen we nu eenmaal altijd een beetje achter, dus pas op 15 februari kreeg ik een mailtje van mijn faculteit, waarin we bedreigd werden om absoluut niet ChatGPT te gebruiken bij het maken van onze schrijfopdrachten. Wel beloofde de faculteit na te gaan welke inzetmethoden van AI wel toelaatbaar zouden zijn en daarop terug te komen. 

Daar heb ik overigens niks van gemerkt, en de onderwijsdirecteur bleek de zoveelste man te zijn door wie ik dit jaar geghost ben. Ik ben een bangerik en durfde AI na zo’n mail natuurlijk niet te gebruiken. Dat gevoel werd versterkt toen ik uit nieuwsgierigheid eens de hoofdvraag van mijn scriptie erin gooide en daar nogal onscherpe en vage antwoorden op kwamen. Maar misschien begrijp ik het programma niet goed, of was mijn hoofdvraag gewoon heel slecht. Uiteindelijk viel het cijfer een beetje tegen, dus misschien had ik er toch gewoon voor moeten gaan…

De nieuwe verjaardagsvraag werd of ik bang was dat ChatGPT mijn baankansen en daarmee mijn toekomstperspectief totaal zou ruïneren. Ik studeer namelijk rechten, en het kon toch haast niet anders zijn dan dat al die nare advocaten in de toekomst niet meer nodig zouden zijn om dingen tot op de millimeter uit te schrijven? 

In het begin vertelde ik dan vriendelijk één of andere anekdote over een advocaat uit New York die door de mand viel nadat zijn pleidooi vol bleek te staan met door AI verzonnen jurisprudentie. Het leek me dus dat het niet zo’n vaart zou lopen. In de loop van het jaar werd ik steeds defensiever en begon ik de vraag terug te stellen. Was de ander niet bang dat ChatGPT hún baan overbodig zou maken? Mijn huisbaas in Utrecht en mijn oma dachten van niet. 

Het gekste fenomeen van het jaar vond ik overigens mensen die ChatGPT heel vriendelijk aanspraken en hun verzoeken omringden met alstjebliefts en dankjewels. Waarom zou je een uit een reeks enen en nullen bestaand algoritme bedanken? 

Niet alleen op de UU, maar ook bij OpenAI is het ook een rumoerig jaar geweest. Oprichter Sam Altman is inmiddels weer terug, maar werd half november ontslagen omdat hij ‘niet consequent openhartig zou zijn geweest in zijn communicatie met het bestuur’. Zou Altman zelf iets in hebben geleverd bij het bestuur dat hij geschreven had met behulp van ChatGPT? Zou het bedrijf ook een fraudereglement hebben?