Hot Girl Summer
Deze zomer had Hot Girl Summer moeten worden, maar helaas voel ik me niet hot en is het weer niet zomers. De term Hot Girl Summer werd tegen het einde van de lente geïntroduceerd, toen het leek alsof de zon nog maanden zou blijven schijnen, en het aantal coronabesmettingen eindelijk begon te dalen. Ik sleepte mijn bank naar buiten, het gras van de campus op, en las daar de boeken voor mijn literatuurvak in een bikini. Hot, zomers. Ik had een scharrel, en toen nog een scharrel, ging naar feestjes, en kanode in het bos. Ik speelde dat ik de hoofdpersoon was van mijn eigen zomerserie, en toch heb ik mij zelden zo ongelukkig gevoeld.
Je kut voelen is kut, maar bijna nog vervelender was dat mijn mentale staat zich niet hield aan het narratief dat ik voor haar had bedacht. Als ik niet buiten in bikini zat te lezen, lag ik binnen, in bed, met de gordijnen dicht. Niet omdat ik mijn kamer donker wilde hebben, maar omdat ik bang was dat mensen konden zien hoe verschrikkelijk ik het had. Mijn vrienden klopten aan op mijn deur, sleepten me naar buiten. Soms lukte het uit mezelf, en verscheen ik aangekleed in de inmiddels ondergaande zon.
Als je jezelf labelt als depressief, valt er niets aan je te benijden, maar dan ben je tenminste niet verantwoordelijk voor het hebben van een stomme zomer. Ik hield vol dat alles goed ging, maar was ook mentaal te erg in de knoop om mijn leven als leuk en begeerlijk te presenteren. Ik zweefde tussen twee werelden, en voor allebei was ik niet goed genoeg.
In zijn non-fictie werk Happy, stelt auteur Derren Brown dat er bij de illusie van geluk twee versies van jezelf in het spel komen, de belevende ik en de beschouwende ik. Om vast te stellen of je wel gelukkig bent, is de beschouwende ik en het verhaal dat zij van jouw leven spint, lijdend. Hot Girl Summer is alleen leuk tot je om je heen kijkt, en ziet hoeveel Hotter en Girlier de zomer van je medemensen lijkt; dan is je narratief opeens dat van iemand die het minder leuk heeft dan de rest, en kan je beschouwende ik niet meer een verhaal bouwen waarin jij de gelukkigste, succesvolste en meest zelfverzekerde hoofdpersoon bent.
Dat dit allemaal de schuld is van sociale media, veroorzaakt schuldgevoel, maar biedt geen goede oplossing aan. Iedereen is verslaafd, en zelfs de groep die het meeste last heeft van het constante vergelijken – zoals ik – lukt het niet om de Instagram-app langer dan een paar weken te verwijderen. Ik denk dat dit komt doordat je ook tegenover jezelf de illusie wil hooghouden. Om de beschouwende ik tevreden te stellen, moet je ten opzichte van anderen een jaloezie-opwekkend wezen zijn, al wil je rationeel niet je eigen kutgevoel aan een ander doorgeven.
In de aanloop naar Hot Girl Summer zei ik altijd dat ik als eerste in de rij zou staan. Ik deed mijn best, maar coronabesmettingen piekten, het begon met regenen en dat hield niet meer op. Hot Girl Summer was afgelast. Liever had ik zelf deze keuze gemaakt, niet geleid door de fouten van ons demissionaire kabinet, maar nu was ik tenminste niet meer alleen in het hebben van een stomme zomer. Ik pin mijn hoop op een nieuw seizoen. Niet Hot Girl Autumn, maar gewoon een herfst waarin ik een goede tijd heb.