Ik ben ziek, mvg QdL

Mijn jaar als campuscolumnist begon goed: nog geen twee dagen nadat het bekend werd gemaakt dat ik dit zou mogen gaan doen, werd ik ziek, en flink ook. Meestal probeer ik er eigenlijk zo min mogelijk van aan te trekken als ik ziek word. Gewoon doorheen werken en zoveel mogelijk meetings omzetten naar online.

Deze keer was het toch écht uitzieken voor mij. Gelukkig kwam dat gelegen, aan het begin van een onderwijsvrije week (mijn excuses aan de Bètafaculteit die deze luxe niet kent). De UU maakt ziek zijn immers niet altijd even makkelijk.

Met goede intenties heeft mijn faculteit, Geowetenschappen, besloten om in principe colleges niet op te nemen. Met goede intenties, want ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat fysiek aan een college deelnemen prettiger is, zowel voor student als docent, en dat het écht toegevoegde waarde heeft ten opzichte van een opname. Maar als je ziet hoe makkelijk het nu is om een college op te nemen, voelt het zuur om bij ziek-zijn het te moeten doen met de onleesbare aantekeningen van een ander en de slides van het college.

Nu is dat nog het minste. Hoorcolleges, in mijn geval ten minste, hebben meestal geen aanwezigheidsplicht. Dat is anders met werkcolleges, en er is niet echt een duidelijke richtlijn over hoe ziek-zijn nou precies werkt. Waar bij het ene vak “Ik ben ziek, mvg QdL” volstaat, moet je bij het andere vak een geldige reden en zelfs bewijs aanleveren. Dat geldt des te meer bij tentamens.

Die geldige reden is het probleem niet: ziek zijn is een geldige reden om je ziek te melden. Goh. Het bewijs is wel een puntje. Een overwerkte huisarts zal er echt geen zin in hebben om op zeer korte termijn een consult in te roosteren om te constateren dat een student wel degelijk ziek is en daar al het bijkomende papierwerk voor te doen. Die dokter zal waarschijnlijk zelfs pas een paar dagen later een afspraak kunnen inplannen, wellicht pas als de ziekteverschijnselen en het onderwijsmoment al zijn gepasseerd wellicht. Houd ook in gedachten dat dit een andere arts moet zijn dan je huisarts: een behandelend arts mag immers geen medische verklaring afgeven. Om dingen nog wat complexer te maken.

En zelfs al krijg je dan dat bewijs; vaak genoeg zie ik dat je zelfs mét geldige reden maar een stuk of twee colleges met aanwezigheidsplicht mág missen om het vak te halen. Niet bepaald een aanmoediging om rustig beter te worden en om niemand te besmetten.

En waarom dit allemaal? Nou, omdat er dus wel eens studenten zich ziek melden terwijl ze dat niet zijn. En natuurlijk weten we allemaal dat het niet de bedoeling is om ‘ziek’ te zijn voor het maandag-negen-uur-college. Maar nu zitten we met een regeling waarbij alle bewijslast en bijkomstigheden het ziek-zijn wel érg moeilijk maken. Is dat het waard?

Dus, zullen we even wat afspreken? Medestudenten: zouden jullie je alleen ziek willen melden als er echt wat is? Blijf weg als je lichamelijk ziek bent of een noodzaak voor mentale rust voelt, maar niet om uit te brakken na een feestje graag. Docenten: zouden jullie dan uit willen gaan van vertrouwen?

Dan ga ik nu weer verder met uitzieken. Dank je wel.